Tuesday, November 6, 2012

නුඹ නාවත් ......





මගෙ හිත ලඟ
නුඹ තනියට
ඔය හිත මට
පුද දුන්නා....

හැම දිනකම
සතුට අරන්
නුඹ මා වෙත
පියමැන්නා...
.
.
.
.
.
.
.

නමුදු දිනක
මගේ හිතට
කඳුළු අරන්
නුඹ ආවා...

යළි එන්නෑ
මම එන්නෑ
නපුරු හඬින්
නුඹ කීවා...
.
.
.
.
.
.
.

කවදා හෝ
නුඹ ඒවියි
මගෙ හිත මට
කොඳුරනවා...

නුඹ නාවත්
කවදාවත්
මම නුඹටම
පෙම්කරනා....

සිත්තමී සිත්තේ ලියන අවසාන කවිය.........

Thursday, October 25, 2012

නොකියානම් නුඹ මට යන්න එපා......


හැරයන්නට පෙර මත්තෙන්
එන්න කියා නුඹ මට යන්න එපා
මතකය සිරකොට නෙතු අගිස්සේ
පෙරදා සේ නොදොඩා ඉන්න එපා

හැර දමා මා යන්න ඕනිනම්

යන්න මා දමා තව ඉන්න  එපා
මා වැරදිනම් අනේ ඒ ගැන
නොකියානම් නුඹ මට යන්න එපා

නුඹේ රුව මගෙ හිතම සැනසුවද
හැරගිය පසු මට දැක ගන්න එපා
පිළිකුලක් වෛරයක් නැහැ මට
නමුත් මා ගැන යළි සිතනු එපා

Thursday, October 18, 2012

සමබර නොවන තරාදියක......


දෙමාපිය සෙනෙහස
ඔබේ ආදරය
සමබර නොවුනොත්
එකම තරාදියක
රිදේවි මසිත
අනේ මහ හුඟක්.......

තේරුම් නොගෙන
විඳවන මගේ හිත
එකඳු පැත්තක් හෝ
බර වුනොත්
විඳවාවි මගේ ජීවිතේ
මියෙන තුරු මා
හැමදාම......

විඳගන්න බැරිවුනොත්
සමබර නොවූ තරාදියේ
මගේ ජීවිතය
මියෙනවා හැර
නැතිය පිළිතුරක්
තවත්
මගේ ජීවිතේට...... .



සිත්තමී ලියූ කවියක් වගේ කවියක් නොවූ සිතුවිල්ලක්......
තේරුම් ගත්තෝ තේරුම් ගනිත්වා නොතේරුනෝ මට සමාව දෙත්වා....





Saturday, October 13, 2012

ආදරේ පුරවපු මගෙ පණයි ඔයා.....


දිනක් දෙකතුනක් නොදැක බැරි මට
මසක් බැලුවත් නැහැ ඔයා
මටත් හොරෙන් හිත හදාගත්තද
නමුත් නොදැක බැහැ මට ඔයා

දකින්නට සිපගන්න නැහැ මට
අනෙක් අයට සේ මගෙ ලග ඔයා
නමුත් සිතින් සිය දහස්වරක් සිප
සිත සනසනවා නොදැක ඔයා

විටෙක තනිකම හිතට පාළුව

දැනෙන විට මතකයේ ඔයා
මගේ ඇට මස් නහරවැල් තුල
ආදරේ පුරවපු මගෙ පණයි ඔයා

  ................................... 




ඔන්න අද තමයි සිත්තමීගෙ 50 වෙනි පෝස්ට් එකපලකලේ.බ්ලොග් ලෝකෙට ආධුනිකයෙක් වෙච්ච සිත්තමී අදින් පස්සෙ ආධුනිකයෙක් නෙමෙයි.හැබැයි මහ ලොකු වැඩකාරයෙකුත් නෙමෙයි.කවි 36 එක්ක ලියපු පෝස්ට් බැලුව ආදරණීය යහළු ඔබ සැමට මාගේ ප්‍රණාමය
...................

 සිහින සිත්තම හැඩකරන සිත්තමී
 

Monday, October 8, 2012

සිත්තමී මියදුණා......

මියදෙන්න හිත හිත හිතපු මාහට
මියදෙන්න වුණා මා නොසිතු වෙලාවක
පණ ගැහෙන නලියන අහිංසක හිත
වේදනාවෙන් මියදුණා....

දුවල ඇවිත් අර අරකි මැරිල බොල
කියයි අදුරන මිතුරො එකිනෙක
කමක් නැහැ බොල ඇහෙන්නැහැ මට
මගේ ලෝකෙට මම ගියා.....

කීතු කීතු කර කෑලි කෑලි කර
හිතම රිද්දවා මියදුණා මා අද
එපා ආයෙනම් මනුලොවක් මට
අලුත් උප්පත්තියකට තවත්.....

නිවන් ‍සුව සොයුරියේ නුඹහට
කියයි නුඹලා සැවොම එකලෙස
නිවන් ලබන්නට පින් මදි බොලවු මට
ඒ තරම් පවුකල කෙනෙක් අද මම......

Friday, September 28, 2012

පාසලේ අලිගැටපේර කාලපරිච්ඡේදය .....

ඕන් යාළුවනේ හැමෝගෙම ඉල්ලීම පරිදි සිත්තමී නැවතත් පාසලේ දවැඩක් මෙමරි එකෙන් මතකෙටත් මතකයෙන් මෙමරි එකටත් ගන්නයි මේ සූදානම. ඕන් මේ වෙද්දි සිත්තමී‍ගෙ දම කාලෙ. ද කෙරුවයි කියල කවමදාකවත් සිත්තමී ඉස්කෝලෙ වැඩ අනාගත්තෙ නෑ.ඒ ඒ දේවල් ඒ ඒ විදියට කරන්න සිත්තමීට සුපිරි මොලයක් ජාන වලින්ම ලැබුන නිසා වැඩ අනාගත්තෙ නෑ ඉතින්. ද වැඩ කෝටියක් එක්ක පාසල් කාලය හරි ඉක්මණින් ගෙවිල ගියා.ඒ ගැන මතක් වෙද්දිත් දුකයි.

හරි මෙන්න කථාව.මගේ පාසල ළමුන් 2500ක් පමණ ඉගන ගන්නා පාසලක් භූමි ප්‍රමාණයත් සෑහෙන්න විශාලයි.පාසලේ පිටුපස කොටස ගම පැත්තට ආවරණය වීම විටෙක විදුහල්පතිට හා ගුරුවරුන්ට හරි කරදරයක්.ඒ ගැන පස්සෙ කියන්නම්කෝ මෙමරි එකේ තියාගන්නකෝ.නගරයෙන් ටිකක් විතර ඉවත්ව යද්දි තමයි පාසල හමුවන්නේ.පළතුරු විමානයක පිහිටි මගේ පාසල මතක් වෙද්දිත් ඇග නලියනව වගේ.නෙල්ලි (පාසලට අඩිය තියද්දිම තියෙන ළමයින් පිස්සු වැටෙන අපේ ජාතික ආහාරය ගස් 8 ක් පාර දෙපස හිටවල තියෙනවා) ඊලගට ජම්බු. පේර. රඹුටන්. පිණි ජම්බු. අලිගැටපේර. තැඹිලි. කුරුම්බා. වරකා. ගස්ලබු.නමිනං. බෙලි. වලින් ස්වංපෝෂිත පාසලක්. ළමයින්ට ගෙඩි හැදෙන කාලෙට දිව්‍ය වරප්‍රසාද ලැබුන ගානයි...

හ්ම් දන්නවද සිත්තමී වැඩිපුර කන්න කැමතිම අලිගැටපේර.ඉතින් අලිගැට පේර ගස් දෙකට මායිම්ව පිහිටි අපේ පන්තිය ගෙඩි හැදෙන කාලෙට කිසිම ළමයෙකුට ඒ පැත්තට නොයන්න වගබලාගන්නේ අපේ පන්තියේ අයම තමයි.අලිපේර ගහේ මල් ආපු දා ඉදල ගෙඩි පැහිල ඉදෙනකම්ම ගහේ තියෙන ගෙඩි ගානත් අපේ පන්තියේ අය දන්නවා. එක ළගම පිහිටි ගස් 2කේ ගෙඩි පිරිල වැඩි කමට අතුබිමට බර වෙනවා.මේ ගස්දෙක පිහිටන්නේ විදුහල්පති ගුරු නිවාසෙ පිටුපස ඒ කියන්නෙ අපිට යාබදව පිහිටන්නේ විදුහල්පති ගුරු නිවාසය.අපේ පන්තිය පිහිටියේ ටිකක් උස්බිමක හදමින් පවතින ගොඩනැගිල්ලක අවසාන පන්තිය.මුල්ලටම කරල අපිව තියල තියෙන්නෙත් අපේ යහපත් කල්කිරියාවම නිසාම. ඒ ගැන සතුටට පත් විදුහල්පති කාගේවත් ඇස්වහ වැදුණොත් එහෙම කියල මුල්ලකට කොරල අපිව තිබ්බා...හි හි හී...


ඔන්න ඉතින් අලිපේර ගෙඩි හැදෙන කාලෙ ඉදන් අපි පණවගේ බලන් හිටිය ගෙඩි පැහෙනකම්.ගෙඩි පැහෙන කාලෙට කොච්චර පරිස්සම් කලත් පොඩි කොලුපැටවුන්ගෙන් බේරගන්නවා බොරු.විවේක කාලයට රණ්ඩු කෝටියයි ගෙඩි වලට.ඉතින් එදත් මම හිතන්නේ පාසලේ 3වෙනි කාලපරිච්ඡේදය වෙන්න ඇති.ගුරුතුමිය නොපැමිණීම හේතුවෙන් අපි සැමගේ මැදිහත් වීමෙන් අලිගැටපේර කාලපරිච්ඡේදයක් පවත්වන්න සියළු කටයුතු සූදානම් කලා.ඉතින් ඕනෑම පන්තික දග මළු ටිකක් වගේම සයිලන්ස් මූඩ් අයත් සමසේ ඉන්නවනේ අන්න ඒ අයගේ දැඩි විරෝධය මත ඔවුන්ව පන්තියේ හලමින් සිත්තමී ප්‍රමුඛ අලිගැටපේර කමිටුව ඉස්සර වුණා.මගදෙපස පිරික්සමින් තොරතුරු සන්නිවේදනය සදහා සුපුරුදු ලෙස ආරෂක අංශයේ වැඩ බලන පළපුරුදු දෙතුන් දෙනාත් බුද්ධි අංශයේ වැඩ භාරගනිමින් පිරිස ටිකෙන් ටික ගුරු නිවාසෙ පිටුපසට වෙන්න සේනදු වුණා.මල්හතයි කිව්වලු විදුහල්පති හාමිනේත් අද ගුරුනිවාසෙ නෑ...හුරේ නිදහසේ වැඩක් දෙන්න පුළුවන්.ප්‍රීතියෙන් ඉපිලෙමින් වල්පැල අස්සේ පරිස්සමට හන්ගපු පොළු මුලුගුරු අරගෙන වැඩ ආරම්භ කලා.


දහ්....දහ්.....ඩොග්......ඩොග්....ඉදුණු පැසුණු අලිගැටපේර  එකින් එක බිමට සේනුදු වුණා.සිත්තමීත් දුව දුව පැන පැන පොළුපාරවල් බේර බේර වැටෙන අලිපේර ඇහින්දා...හික්ස් පෙරේත කමේ මහත.හරි හරි පෙරේත කම වුනත් දෙයියනේ අලිපේරනේ.

මේ කරෝලයා ඒ බන් සීනි කොහෙන්ද කැන්ටිමෙන් ගන්නවද? 
                                      
සිත්තමී රොබරි අයියා වන කරෝලයාගෙන් ඇහුවා.

උඹට කඩල දුන්නම මගුල තව සීනිත් අහනවා...@@@@@@ (කැත කටක් තියෙන්නෙ එයාට)සිත්තමී නිහඩ වුණා.

මේ අහපන් කරෝලයා අපි ගුරු නිවාසෙම කුස්සිය පැත්තට පැනලා සීනි බෝතලේට දෙමුද .ඒ කටහඩ අවධි කලේ සිත්තමීගේ අඹයා ගයි...හරි පොඩි සර්ච් එකක් දාමු..

කොල්ලෙ ටික ගුරුනිවාසෙ සීනි බෝතලේට ‍ගුස්පියක් අදින අතරේ මුරට දාපු එකෙක්ගෙන් උණු නිවුස් එකක් 

ඒයි පිනා එනෝ......පිනා එනෝ......දුවමූ......

දන්න වැඩ කෑලි දාල එකා එකා කඩපු අලිපේර අතින් අරන් දුවන්න වුණා.එකගෙඩියක් මටනම් මදි.ගෙඩි දෙකතුනක් අරන් මමත් දිඩිදිඩිගාලා දිව්වෙ නැතැයි සිත්තමීට ඉතින් දුවන්න බැරුවයි.දිව්ව ඉතින්...

ඔන්න ඉතින් එකා එකා පිටිපස දුවල ආපි අපි පන්තියට........ ඔය කරල තියෙන්නේ වැඩක් කරෝලයා අලිපේර කඩ කඩ හිටපු පොල්ලත් කරේ තියන්ම පන්තියට දුවල....ඒක පැත්තකින් තියමුකෝ දෙයියනේ කරේ තියන පොල්ල පිටිපස්සෙ කොඩිය හික්ස් ඒ මොකක්ද? අපොයි මලා පින්සිපල්ගේ යටම යටම යට ඇදුමක් ඒකෙ අගිස්සෙ පැටලිලා ඇවිත්....එත් දෙයියනේ දැන් මොකයි කරන්නේ.කරෝලයට ඒක හරි ජොලියක්.හූ තියනවා දුවනවා පොල්ල කරේ තියන් කරකවනවා වැඩ කෝටියයි..බලන් ඉන්න ආසාවෙ බෑ.ඔන්න ඊලග සෙල්ලම පටන් ගත්තා.අලිපේර කාලපරිච්ඡේදයට සහභාගි නොවූ අයගෙ ඔළුවට ප්‍රින්සිපල්ගෙ යට ඇදුම විසිකරනවා.දැන් ඒක පන්තියෙ එහාටයි මෙහාටයි මෙහාටයි එහාටයි යනවා. කෙල්ලො කෑගහනවා අප්පිරියාවට...ෂික්.....

ගුරු නිවාසෙට ගිහින් ආපහු කාර්යාලයට යන ප්‍රින්සිපල්ට අපේ සද්දෙ ඇහිලා ඇවිත්. අපිත් දැක්කෙ නෑ...වැඩේ අතේ මාට්ටු.අනේ මගේ කට කැඩෙනකම් කිව්වා කරෝලයෝ ඕක නවත්තපන් .....වැඩක් වුනේ නෑ...දැන් ඉතින් වැඩ ඉවරයි.

නවත්තපල්ලා ඕක 

ගොරහැඩි කටින් ප්‍රින්සිපල් අපිව ඇමතුවා ආදරෙන්. අවසාන වතාවට යට ඇදුම ඉතුරු වුනේ කෙල්ලෙක්ගෙ ඔළුවෙ. කරඩුව වැඩෙම්මුව වගේ  ඒකිත් ඒක ඔළුවෙ තියාගෙනම දෑතින් අල්ලෙගන නැගිට්ටා. පිනාට යකා නැගල  යකා නගින්නෙ නැද්ද ඉතින් එයාට වුනත් ලැජ්ජාවක් කියල ඒකක් තියෙනවනේ ඒක පැත්තක තියමුකෝ. කොරේ පිටට මරේ කියල කඩපු අලිපේර ටිකයි හොරකම් කරපු සීනියි තාම අපේ ඩෙස්ක් වල උඩ. 

මේක කරපු එවුන් නැගිටපියයව්...... මගෙ යකා අවුස්සන්නෙ නැතුව ඒ අපේ ආදරණීය ප්‍රින්සිපල් 
 මම දැකලම නෑ ඒ තරම් කේන්තියක් 

කරපු ඒවුන් නැගිටපියව්.....

එකෙක්වත් දැන් කරල නෑ.කවුරුවත් කරලත් නෑ.සිංහ නාදය වැඩියි මම දැනගත්තා වැඩේ අවුලටම යන බව නොකරපු උන්ටත් සම්බුව ලැබෙන්න කලින් සිංහ ලීලාවෙන් වැඩා වගේ මම නැගිට්ටා.මම දන්න එක දෙයක් තියනවා මම තනිවෙන්නෙ නෑ කියලා කවුරු නැතත් හවුලට ගයියා ගුටිකන්න   එනවම තමයි ඒ නිසයි නැගිට්ටේ හික්ස්....ඔන්න දැන් පුටු පස්සට වෙවී පන්තියෙන් බාගෙකටත් වැඩියෙන් නැගිට්ටා.

වරෙව් යන්න..... ඒ ආදරණීය ප්‍රින්සිපල් 
එකාට වේවැල්පාරවල් දෙක බැගින් පිළිගන්වමින් විදුහල්පති කාර්යාලය ලග අපි පෝලිමට දණ ගැස්සුවා. විවේක කාලයත් පහුවුණා ඒත් අපිව යැව්වෙ නෑ. විවේක කාලයේ එලියට බැහැපු පොඩිඑවුන් අපිට ඔච්චම් කර කර එහෙ මෙහෙ ගියා. මොනව වුනත් ඉවසන්නම බැරිම දේ ඒකයි.පොඩිඅයට දෙයක් දැක්කොත් අමතක කරන්නෙම නෑනේ. මහ අවුවෙ පැය දෙකක් දණ ගැහුවා.නිකම් නෙමෙයි කඩපු අලිපේර ටිකත් අපි ඉදිරියෙන් තියාගෙන අලිපේර හොරු කියල බෝඩ් ඒකකුත් ඉදිරියෙන් තියාගෙන...

අපි හිතුවේ අපි අලිපේර හොරු නමින් ප්‍රසිද්ධ වෙයි කියලා නමුත් අවාසනාව කියන්නේ අපේ ඊළඟ දඟවැඩේ කරලියට එනකම්ම අපි ප්‍රසිද්ධ වුනේ ජ.ගි හොරු නමින්. ඒ නම අපි කවුරු එළියට බැස්සත් පුංචි ළමයින්ගේ කටවල් වලින් රැව්පිළි රැව් දුන්නා.දෙකක් තුනක් ඇණල නිශ්ශබ්ද කල අවස්ථාත් තිබුණා.




Friday, September 7, 2012

ඔබ පැතුවා සේ ඔබට නිවන්සුව ලැබේවා........

යාළුවනේ ඔයාලට කොහොමද......

සිත්තමී තාම ආවෙ නම් නෑ. තව ටික දවසකින් එනවා එකපිට එක ප්‍රශ්න පණ වගේ ආදරෙන් සිත්තමී බලාගත්ත සිත්තමීගේ අච්චි අම්මා අද උදෑසන අන්තරා වුණා.දුක නැතුවම නෙමෙයි නමුත් සිත්තමී දුක් වෙන්නෙ නෑ. ඒ සිත්තමී ආච්චි අම්ම වෙනුවෙන් කරන්න පුලුවන් උපරිම දේ අවසාන වෙනකම් කල නිසා සිත්තමීට දුක නෑ. නමුත් ‍කියන්න බැරිතරම් හිතට පාලුවක් දැනෙනවා. ඉදිරියටත් ඒ පාලුව හිතට දැනේවි. සිත්තමී මේ ටික ලියන්නෙ සිත්තමී අච්චි අම්ම වෙනුවෙන් සිත්තමීගේ අතින් Death banner එක හදාගන්න ආපු වෙලාවෙ ආච්චි අම්ම වෙනුවෙන් කවියක්වත් ලියවෙන්නෙ නෑ. බැනර් එක හැදුවෙත් අත වෙවුල වෙවුල සිහිනෙන්වත් බැනර් එක හදන්න වෙයි කියල හිතුණෙ නෑ......

  මගේ ආච්චි අම්මේ මම ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි....ඔයා කියන්න වගේ මම ඔයාගෙ පණ වගේම ඔයත් මට මගේ පණ වගේ

           
අමාමහ නිවන් සුව 
            ඔබ පැතුවා සේ ඔබට ලැබේවා........




විටෙක අඩුපාඩු ඇති නමුත් අද හරිවැරදි බලන්නවත් හිතට පණක් නැති නිසා මම මේ බැනර් එක ප්‍රින්ට් කලා........විටෙක මම අතින් නිමවුණ කැතම බැනර් එක මේක වෙන්න ඇති......

Friday, August 17, 2012

නුඹ නොසිටියත් අද එතෙන......

 

දුරුත්තේ සීතල
ගුලිකරන් සිතට
තනිකම ආපු විගස
මතකෙට නැගුනෙ නුඹව
පසුගිය දුරුතුමස
මීඳුම බිඳගෙන
අප හමුවුණා 
ආදරෙන් සිප වැළඳගෙන....

සීතලක් නැහැ ගතට
උණුසුමෙන් පිරුණු නුඹ
පපුතුරේ හොවාගෙන
අනාගතය හා අපගැන
අනේ නුඹ පැවසුවා මට
නොදැන මා තනිවන වග
ගුලි වුණා තවතවත් ගතට
දෝරෙ ගලමින් ආදරය
මීදුම පහවුණා
ආදරේ උණුසුමට.....


නුඹ නොමැත අප හමු වූ තැන
මා පමණකි අද එතෙන
හීතලය එදාටත් වැඩිය අද
නුඹේ උණුසුම සොයනවා මම
නුඹ නොසිටියත් අද එතෙන......

Friday, August 3, 2012

කඳුළු හලන්නට එපා ඉතින්......


නිල් නෙතු අග කඳුලැල් පිපෙනාවිට
පිසලන්න කුමරිය හනික ඉතින්
මගේ හාදුගත් කොපුල්තලය මත
කඳුළු හලන්නට එපා ඉතින්

හදේ රිද්මය ගැහෙන ළය ලඟ
සුසුම් කුමටද මැණික ඉතින්
වෙන් වුනේ දුක් නම් නොදෙන්නට
මලක් සේ හිනැහෙන්න ඉතින්

ලංව හිඳගෙන නුඹේ හද ගැබ
සසරපුරාවට සිපගන්න තුටින්
අපිට අපි වී ඉන්නෙ කොහොමද
අඩු කුලේ ඉපිද මා දුක් වෙනව හිතින්

මවුපියන්ට දුක් දී නුඹ ගෙනයන්නට
හිතක් තිබුණද බැහැනෙ ඉතින්
මගේ දෙව්ලිය නැතත් මා ළඟ
සැමදා හිනැහී ඉන්න තුටින්

වසන්තය අප වටේ හිඳගෙන
අතුපතර බර කලා මලින්
වෙන්වුනත් අපි මවුපිය කැමැත්තට
නුඹේ ලඟ මා ඉන්නවා හිතින්

හමුවෙන්න යළි තව එකවතාවක්
     කුලගෙය පතිනි වෙන්න කලින්..........


නිදාන කථාව,

සිත්තමීට හමුවුණ ආදරණීය සොහොයුරෙකුගේ ආදර කථාව ඇසූ සිත්තමීට ඔහුගේ සිතුම් පැතුම් වලට එබිකම් කරන්න හිතුණා.ඒ ආදර කථාවේ  ඔහුගේ පෙම්වතියට දක්වන ආදරය මා මෙලෙස කවි කිහිපයකින්  නිමකලා.නමුත් ඒ ආදරය කවි කිහිපයකින් නිමකල නොහැකි ආදර කථාවක්. 

පිරිමි සිතකට දැනෙන ආදරය විටෙක මගේ කවියට නගන්නට මට බැරි වෙන්න ඇති. කවිය තුලින් කථාව තේරුම් අරන් මාගේ සාර්ථකත්වය පිණිස වචනයක් නොකිය යන්න එපා........


Tuesday, July 31, 2012

අවසරයි නික්මෙන්නට ටික දිනකට......


ඕන් යාළුවනේ හිතේ ටිකක් දුක තියාගෙන 
            මූණෙන් ඒක චුට්ටක්වත් නොපෙන්වා ලියන පෝස්ට් එකක් මේ 

උසස් පෙළින් පස්සේ  දෙයියනේ කියල සිත්තමී කෙල්ල මේ කරන්නේ 4 වෙනි ජොබ් එක.උසස් පෙළ කරල නිකන් ජොලියට වගේ පොඩි ජොබ් කට්ටක් කලා සල්ලි හොයන්නම නෙමෙයි ගෙදර ඉදන් උයන්න වෙන කම්මැලිකමට හික්ස්.......ඔන්න ඔන්න හිනා වෙන්න එපා කට කැඩිච්ච කථා කියන්නත් එපා සිත්තමී කියන්නේ ‍දෙයියනේ කියලා ගැහැණු ළමයෙකුට අවශ්‍ය වෙන සියළුම දේවල් අංග සම්පූර්ණව අවුරුදු 18 වෙද්දී තම මෑණියන්ගෙන් ශිල්ප හදෑරූ අම්මට පමණක් කීකරු (නැත්නම් ගුටි හම්බවෙනවනේ) අප්පච්චිට හුරතල් වෙන (තාමත්) ගැහැණු ළමයෙක්.

හ්ම් ආව මෙතන හිනා වෙන්න....

ඉතින් අහන්නකෝ පළවෙනි ජොබ් එක කලේ සල්ලි හොයන්න නෙමෙයි හුදෙක් ගෙදර සිටීමේ කම්මැලිකමට සහ උයන්න වෙනවාට.රෙදි කඩේක (හික්ස් පොඩි එකක් නෙවෙයි මහල් 4ක ටිකක් විශාල එකක්) සේල්ස් තමයි මගේ කුළුදුල් රැකියාව වුනේ...පුංචි කාලෙ ඉදන්ම රුව ඇති දුවයි කට ඇති දුවයි දෙකම එකට පිහිටපු මට සේල්ස් ජොබ් එකක් හරි සිම්පල්.ඉරිච්ච ඇදුමක් හරි කස්ටමර් කෙනෙකුට කට නිසා දෙන්න පුළුවන් කියන්නේ ඒක හැකියාවක්.හික්ස් ඔන්න ඔහොමයි පළමු ජොබ් එක. ඒක අප්පච්චිගේ පූර්ණ අකමැත්ත යටතේ සිදු වූ ජොබ් එකක්...මාස 3ක කාලයක් පුංචිම මුදලකට ලොකු වැඩ කොටසක් කල ඒ ආයතනයේ වයසින් බාලම කෙනා විදියට ලොකු තැනකුයි ලොකු නමකුයි තියල ඒ රැකියාවට සමු දුන්නා....

මම ආසම නිදහසේ හැම දවසකම අළුත් දෙයක් කරන්න පුළුවන් ජොබ් එකකට..ඒ නිසා පුංචි කාලෙ ඉදලම නිදහස අගය කල මට ඉදිරියට යන්න සුදුසුම මාර්ගය විදියට මම ‍තෝරගත්තේ ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් කෙනෙක් වෙන්න.උසස් පෙල දෙවනි වතාවට කරන්න ගෙදරින් බලකලත් මට කරන්න කිසිම වුවමනාවක් නොතිබුණ නිසා දෙයියනේ කියල මම ආසම පැත්තෙන් ඉදිරියට යන්න ඕනි තැන් සකසා ගන්න පාඨමලා කිහිපයක් හැදෑරුවා.පාඨමාලා හදාරන ගමන් මගේ දෙවනි රැකියාවට මුල්ගල තැබුනේ ස්ටූඩියෝ එකක් ෆොටෝ එඩිටින්.ඒකත් අවුලක් නැතිව කලේ හැම දවසෙම අළුත් දෙයක් නිසා.ඒකෙ ඉදිද්දි අළුත්ම දේකට අතගැහුවා  ඡායාරෑපශිල්පය අළුත්ම දෙයක් වුණාට ආසවෙන් කලා.ඒකෙන් ගොඩක් දේවල් ඉගන ගත්තා.ඒ ජොබ් එකෙන් අයින් වෙද්දි තනියම වෙඩින් 2ක ෆොටෝ අරන් ඇල්බම් 2කත් ඩිසයින් කරන්න මට වාසනාව ලැබුණා.ඒ නිසා ඒ ගැනත් පරතෙරටම නැති වුනත් වැඩක් කරගන්න පුළුවන් අත්දැකීමක් තියෙනවා.

තුන් වෙනි රැකියාවට පය තියද්දි පාඨමාලා සියල්ලම අවසාන වෙලා තිබුණා.ඒ ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් කෙනෙක් විදිය‍ට ඇඩ්වර්ටයිසින් කම්පැනි එකක වැඩ කරන්න.ජොබ් එකට ආස නිසාම ඒ ජොබ් එක කලා නමුත් මගේ ජීවිතේ මට හම්බවුණ නපුරුම මිනිසුන් පිරිස වැඩ කලේ ඒ ආයතනයේ.ආයතන ප්‍රධානියාගේ සිට අවසාන දක්වා එක්කෙනෙකුට එක්කෙනනෙක් පහත් කරන අය අතරේ ඉගන ගන්න ‍ආසම නිසා අවුරුද්දකුත් මාස2ක් පමණ වැඩ කලා ඉතාම අඩු මුදලකට.නමුත් ජීවිතේට ගත් අත්දැකීම් රැකියාවේදී එතනින් ගත් අත්දැකීම් මට මුදලට වඩා වැඩි නිසා හිත හොදින් ඉවත්වුණා.

හතරවෙනි රැකියාවත්  ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් කෙනෙක් විදිය‍ට ඇඩ්වර්ටයිසින් කම්පැනි එකක.මම මේ තැන හදුන්වන්නේ දිව්‍යලෝකයක් ගානට විටෙක අධික ලෙස වැඩ වැඩි වුනත් නිදහසේ රැකියාව කිරීමට කිසිම බලපෑමක් ඇති වුනේ නෑ.පඩියටත් වඩා වැඩ කිරීම මගේ පුරුද්දක්.ඒක මගේ අප්පච්චිගෙන් ලැබුණ දෙයක්  ආසාවෙන් වැඩ කරන නිසා මම මේ ආයතනයට පුදුමාකාර විදියට ආදරේ කරනවා.මගෙන් ඉටුවිය යුතු සෑම අංශුවක්ම මේ ආයතනය වෙනුවෙන් මම කලා නොසිතූ දෙයක් නිසා මට මේ ආයතනයෙන් ඉවත් වෙන්න සිදු වෙනවා.ඒ ආයතනයෙන් මටවත් මගෙන් ආයතනයටවත් සිදු වූ දෙයකට නෙමෙයි.ආයතනයේ ප්‍රධානියා පියෙකුට වගේ සලකද්දි හැර යාම ගැන මටත් දුකක් නමුත් යන්න සිදු වෙනවා.

මේ රැකියාවෙන් මට ලැබුණ දේවල් අසීමිතයි නොදන්න බ්ලොග් අවකාශයට අහම්බෙන් සම්බන්ධ වීම වගේම රැකියාවේදී මට ලැබුණ මගේ සහෝදරිය හැරයාම හිතට දුකක්.බ්ලොග් එකෙන් ටික දවසකට මට අයින් වෙන්න සිද්ධ වෙනවා.මගේ කොම්පීතරේ කැඩිල අළුත් එකක් ගන්න විකුණුවා.හදිස්සියේම අප්පච්චී සමග ආයෝජනයකට අත දැම්ම නිසා හම්බකල සියළු සංස්කාරයම ඒ වෙනුවෙන් වියදම්  කල නිසා මේ දවස් මම ලොස්.කොම්පීතරයක් ගන්න ටික කලක් යයි.ඒ නිසා බ්ලොග් එකෙන් නොකියාම යනවාට වඩා ඔයාලට කියල යන එක යුතුකමක් නිසා කිව්වේ.

ඒ වගේම මතක් නොකරම බැරි මගේ සහෝදරිය. ජීවිතේ මට හම්බවුණ අපූරු යහළුවා අද වෙද්දි මගේම නැගණියක්  වගේ  අපි දෙන්නා ජීවිතේ ගොඩක් දේවල් බෙදාහදාගත්තා. විටෙක හිනාවුණා බඩ රිදෙනකම් පුටුවෙන් වැටිවැටි.විටෙක දුක බෙදාගත්තා කදුළු පෙරිපෙරි.විටෙක කෑම කෑවා දෙන්නත් එක්ක තරගෙට.විටෙක රණ්ඩු වුණා ඔෆිස් එක පුරාම දුව දුව .ජීවිතේ කාට හරි හම්බවිය යුතු යහළුවෙක් නැගනියක් සිටීනම් මේ ලෝකෙ ඒ ඇය විතරයි.ඉරිසියාවක් හිත මායිමකවත් නැති අහිංසක කම දෝරෙ ගලා යන  පුදුමාකාර සංවේදී හිතක් ඇති ඇය ඔයාල නමින් නොදන්න නමුත් දන්න සිතුවිලි දැහැන


අවසරයි නික්ම යන්නට ටික කාලෙකට 
                  මගේ ආදරණීය බ්ලොග් අවකාශයෙන්...........


Saturday, July 28, 2012

ඉඩ විතරක් මට දෙන්න සදා ......

ඇසිපිය මත වූ කඳුලු බින්දුවක්
ඉබේම රූරා බිමට හැලෙනවා
අඳුරු අතීතයෙ රුදුරු මතකයන්
ජීවිතේම මට එපා කරනවා

ඇසිපිය මත මේ ලඟදී ඉදලා
කවුදෝ හිමිහිට දුව ඇවිදිනවා
ඇසිපිය තුල මත පමණක් නොවේය
හදවත වෙතටද රිංගා යනවා

ඔබගෙන් නොපතමි කුමරුනි කිසිදා
ඉසුරු ලබාදෙන්නටයි කියා
හැකිනම් ඔබගේ සෙවණේ ඉන්නට
ඉඩ විතරක් මට දෙන්න සදා 
.
.
.
.
.
.
.
.

අමාරුවෙන් ලබාගත්ත ඔයාගෙ ආදරේ ඇරෙන්න 
       මේ ලෝකෙ මට දාල යන්න දුක හිතෙන වෙනත් දෙයක් නෑ.........
(මේ ඔයා වෙනුවෙන් ලියපු කවියක් )


Thursday, July 26, 2012

මගේ මරණය.......


දිනෙක තනිවේවි
පාළු සුසානයක
නිවී නොනිමී දැල්වෙන
ඉටිපන්දම හිස ලඟ තනියට

දින තුනකට කලින්
පිපී මා වටේ හැඩකල
මල්වඩම් දෙක තුනත්
පරවෙමින් මා හැර යන්නට

තනිවෙන්නට පෙර පස්යට
පියාගේ බිහිසුණු විලාපය
මවගේ දුක් අ‍ඳෝනාව
දෙදන බිම තියා හඬන සොයුරාට

කියාදෙන්න මගෙ මිතුර
දිරිය දෙන්න ජීවත් වන්න ඔවුනට
ජීවිතේ අනියත බව කියාදෙමින්
රැගෙන යන්න පාළු සුසානයෙන් ඔබ්බට
 .
.
.
.
.
.
.
.
තනිවෙන්න දෙන්න මට
මගේ එකම ආසාව මරණය සමඟ
තනියට හිඳීවි දිනක මට
අරලිය මලක් හෝ මනීමලක් දම්පාට


 

Saturday, July 21, 2012

ජීවිතේ සෙල්ලමක් නෙවෙයි බොලව්......

මාතෘකාව දැක්කගමන් බය වුණාද? කවි ලියපු කිවිඳියක් මාතෘකාව දාපු විදිය දැක්කම සිංහල ජාතියට කථාකරන්න ඕනි වෙනම විදියක් තියනවා.දැනෙන්න කථාකරද්දි මේ විදියට වචන පාචිච්චි කලාම සිංහල ජාතියට හොදට දැනෙනවා.මේක මම අතින් මාතෘකාවක් අරන් ලියන පළමු පෝස්ට් එක ආදරේ සෙල්ලමකට ගත්ත ජීවිතේ ලන්සුවට තියපු කෙල්ලො කොල්ලො දැක්කම හිත රිදෙනවා.ඒකයි  මේ විදියට පෝස්ට් එකක් දාන්න හිතුවේ.මේක මගේ ‍බ්ලොග් එකනේ මට හිතුණා මම ලිව්වා.

මේ පෝස්ට් එකෙන් ආදරේ ගැන ජීවිතේ ගැන කථාකරන්න හිතුවා.ආදරෙන් පරාද වුණ අය ආදරේට වෛර කරන අය මෙතනින්ම කියවන එක නවත්තයි.බ්ලොග් ලියන ගොඩක් අය ආදරේ ගැන මතක් කරද්දිත් පැනල දුවනවානේ.අනේ මන්ද ඒ ජීවිත ඒ විදියට පෙන්නුවට ඒ හිත්වල ඇතුලාන්තයෙත් ඔය විදියටම ආදරේට වෛර කරනවද කියන එකනම් මට ප්‍රශ්නයක්.මම හිතන්නෙ නම් ආදරේට වෛර කරන කිසිම කෙනෙක් නෑ.කවුද ආදරයක් ලැබෙනවනම් එපා කියන්නෙ ආදරේ ලග තියෙද්දි ආදරෙයි කියල හිතට දැනෙද්දි හිතට ලැබෙන සැනසීම.ආදරෙත් එක්ක අපි හැමෝම බැදිල ඉන්නෙ නෑ කියන්න කාටවත් බෑ.ඒත් පුංචි සිදුවීමක් නිසා ආදරේම එපා වෙලා ජීවිතේම එපා වෙලා.ආදරණීය කවියක් දැක්කත් විරහව ගැන ලියවුන කවියක් දැක්කත් තමන්ගෙ හිත ඇතුලෙ තියන තරහ හැගීම පිටකරනවා කවිය දිහා බලලා.ඒ හිත තුල තියෙන තරහ කවි කාරයාගේ හෝ කවි කාරියගේ හිතම මරල දානවා.කවි ලියන්නෙ අත්දැකීමෙන්ම නෙවෙයි.ඒ ඒ ජීවිත වලට සම වැදිල ඒ ජීවිතයේ සිතුම් පැතුම් කොයිවගේද කියල හිතල ඒ සිතුවිලි පුංචි පද පෙලකට කැටි කරනවා.එහෙම කල කවි පදයකට හිතන්න ඔයාල කියන වචන හරිද කියලා.මම කියන්නෙ නෑ ඔයාල වැරදියි කියල ඕනිම කෙනෙකුට අදහස් පල කරන්න නිදහස ඕනි තරම් තියෙනවා.මම කියන්නෙ කවිය කවිය විදියට රසවිඳින්න කියලා.මොකද ඒ ඔයාගෙ ජීවිතයට සම්බන්ධ වෙන්න පුළුවන් කවියක් වෙන්න ඇති නමුත් ඔයාල පැරදුණ ආදරේ නෙමෙයි ඒක කවි පෙලක්.


හරියට මේ වගේ කොච්චර ආදරේට එපා කිව්වත් ආදරේට වෛරකරනවා කිව්වත් ඒ අයගෙ ඇතුලාන්තය ඉරල බැලුවොත් පෙනේවි තියෙන්නෙ ආදරේම විතරයි කියල බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ ආදරේ විතරමයි කියල....

හරි දැන් මගේ මාතෘකාව

ජීවිතේ සෙල්ලමක් නෙවෙයි.ආදරෙත් සෙල්ලමක් නෙවෙයි.ජීවිතෙයි ආදරෙයි කියන්නෙ දෙකකුත් නෙමෙයි.මම මේ එක පාර්ශවයකට ඇඟිල්ල දික් කරනව නෙමෙයි.දෙගොල්ලන්ටම කථාකරනවා.බලන්න බැරිනම් මෙතනින්ම කියවන එක නතර කලාට කමක් නෑ නමුත් හිතේ තියෙන හැම දේම මම තව දිගට ලියාගෙන යනවා.මම ආදරේ කියන්නෙ සතුටට.පිළිගැනීම නොපිළිගැනීම ඔයා සතුයි.මම එහෙම කියන්නෙ ඇයි දන්නවද? ආදරයක් ලග තියෙද්දි ජීවිතේ හරි පිරිල වගේ දැනෙනවා.එහෙම නේද?තනිකම මැකිල ගිහින් හිස්කම නැතිවෙලා ගිහින් ජීවිතේට හරි වෙනසක් දැනෙනවා.හරියට ඉඩෝරයකට ගස් කොල මැලවිලා වතුර නැතිවෙලා ඉරිතැලුණ මහපොලොව දූවිල්ල මකාගෙන වැස්ස වැටිල ගස්කොල පීදිලා නැවුම් සුවඳත් එක්ක දැනෙන දේ වගේ.කියන්න නොතේරෙන දේ තමයි ආදරය...උපමාවක් දෙන්න බැරි දේ තමයි ආදරය...හිතන්න ඔයා ආදරේ කරන කෙනා ඔයා නිසා සතුටින් ඉන්නව දකිද්දි ඔයාට දැනෙන දේ.තව තවත් සතුටින් තියන්න ආසයි නේ ඒකෙන් ඔයාගෙ හිතත් සතුටින් නේ. ඔයා සතුටු වෙන්නෙ එයා සතුටු කරල නේ? ඔයාගෙ ආදරේ සතුටින් ඉන්නව දැනෙද්දි තවත් සතුටු කරන්න හිතෙනව නේ.ළගට අරන් තුරුල් කරන් ලගින් තියාගන්න හිතෙනව නේආදරේ ඉහවහ ගියාම ආදරෙන් සිපගන්න හිතෙනව නේද?ඒකයි ආදරේ කියන්නෙ ජීවිතේ සතුට... සතුටයි ආදරේ කියන්නෙ....නැත්තම් වෙන මොකක්ද?


මහ ලොකු කෙල්ලෙක් නෙමෙයි මමත්. නමුත් මට කියන්න ඕනි දේ කියන්න පුළුවන් මට.කෙනෙකුට දෙයක් තේරුම් කරන්න පුළුවන් මට.බලන්නකෝ ඉතුරු ටිකත්.ජීවිතේ හරි ලස්සනයි යාළුවනේ හිතාගන්න බැරි තරම් ලස්සනයි.ඒක අපි අපායක් කර ගත්තට කවුරුවත් පලි නෑ අන්න ඒක මතක තියාගන්න.

ඔයා ආදරේ කරපු කෙනා යන්න ගියාද?
  ආයෙ කවදාවත් ඔයාගෙ ජීවිතේට නොයෙන්නම?
   එයා ගැන මතකය අමතක කරන්න බැරිද? 
     එච්චරටම ඔයා එයාට ආදරෙයිද? 
      ඔයා ඔය තරම් එයාට ආදරේ කලානම් එයා යන්න යාවිද?.........

ඔන්න ඔතනයි ප්‍රශ්නෙ තියෙන්නෙ යාළුවනේ...ඔයා ආදරේ කලේ වැස්සියෙකුටවත් වස්සෙකුටවත් නෙමෙයිනේ...ආදරේ ඕනවටත් වඩා වැඩිය ඕන වන මනුස්ස පරාණයකටනෙ නේද?එහෙනම් එයා ඔයාව දාල ගියේ ඔයා ආදරේ කරන්න දන්නෙ නැති නිසා...ඔයත් එක්ක ඉන්න බැරි නිසා ඒකයි දාල යන්න ඇත්තේ.ආදරෙන් පැරදුණ ඔයා කියනවනම් මම ගොඩක් ආදරේ කරපු කෙනා මාව දාල ගියා කියල මම ඒ සිහා දකින විදි 2ක් තියෙනවා.

1. ඔයා එක්ක ආදරේ කරන්න බැරිකම (ආදරේ කරන්න ඔයා දන්නෙ නැති කම)
2.දාල ගියපු කෙනාගේ කැතකම (මම මෙතන කැතකම කිව්වේ කැත හදවතක් තියන කෙනෙක් කියලා)

කැත හිතක් නැත්නම් ඔයා වගේ අහිංසකයෙක් අහිංසකියක් දාල යයිද?මතක තියාගන්න දාල යනවනම් කවදා හෝ එයා දාල යනවමයි.ඒක අදද හෙටද නෙමෙයි වැදගත්. යන්න ඉන්න කෙනා කවදාකම හෝ යනවා.හිතන්න ඔබ විවාහය කියන බැඳීමටත් කොටුකරල  දාල ගියානම් ඔබ මීටත් වඩා අසරණවෙයි නේද?දෙමාපියන්ට මිතුරන්ට සමාජයට ඔබ මුහුණ දෙන්නෙ කොහොමද?යන්න දෙන්න ජීවිතයක හදවතක වටිනාකමක් දන්නෙ නැති කිළුටු හදවතට යන්න දෙන්න.තනිවුණාද? පාළුයිද? ආදරෙයිද? කමක් නෑ හිමින් අමතක කරන්න. එයා ඔයිටත් වඩා ඔයාව අසරණ කරන්න ඉඩ තිබ්බා.හිත හැදෙනකම් අඬන්න.වේදනාව පිට කරන්න.යන කෙනාට යන්න දෙන්න. බලෙන් ලංකරගන්න එපා ඔයාගෙ ජීවිතේ විනාසම කරල දාවි..එයාට නිදහසේ යන්න දෙන්න.මේ ජීවිතය ඔබේ.ඒක විනාස කරන්න කාටවත් දෙන්න එපා.

ආදරෙන් පැරදුණා කියල ජීවිතෙන් පරදින්න එපා.මේ ජීවිතේ ඔයාගෙ.ලස්සනට ජීවත් වෙන්න පිස්සෙක් පිස්සියක් වෙන්න එපා.හැඟීම් පාලනය කර ගන්න විවාහ වෙන්න කලින් ඔයාව දාල ගිය එක ගැන සතුටු වෙන්න.යන අයට යන්න දෙන්න නමුත් එක දෙයක් අනේ ගිය කෙනා වෙනුවෙන් ගහක් ගලක් ගානෙ කිය කිය මඩ ගහන්න එපා.සමාජයට ඔයා හොදයි එයා හොද නෑ කියල පෙන්නන්න යන්න එපා.ඒක ගොඩක් අය අතින් වෙන වැරැද්දක්.දන්නවද ඔයා එහෙම කලොත් දාල ගියපු එයාගෙ කැත හිතට වඩා ඔයාගෙ කැත හිත ඉදිරියට එයි.එයාගෙ කැත හිතට වඩා ඔයාගෙ කැත හිත උඩින් තියන්න එපා එහෙම කරලා.වේදනාව ඉවසන්න බෑ කියලා තැන තැන වැරදි කියව කියව යන්න එපා.මොකද ඒකෙන් අපිට වෙන ලාභයක් නැති නිසා.හරියට අපි උඩ බලන් කෙල ගැහුව වගේ වැඩක්.මොකද පණ දෙන්න ආදරේ කරපු කෙනෙකුට දාල ගියහම ඔහොම කරන්න පුළුවන්ද?අපිට  කාටවත් මඩ ගහන්න අයිතියක් නෑ.ඔබ එහෙම කෙනෙක් වුණොත් ඔයාගෙ අහිංසක හදවතටත් වැටේවි නමක් පහත්කම කියලා. අන්තිමට වැරදි කරපු අයට නෙමෙයි අපිටයි සමාජය වැරදි කියන්නේ.
මේ ජීවිතය ඔයාගෙ මේ හදවත ඔයාගෙ ජිවිතේ වැරදුණානම් හදාගමු තනිවුණානම් තනිකමෙන් මිදෙමු.වැරදි හදාගෙන ආයෙත් ආදරේ කරමු.ජීවිතේ එකම සහ අවසාන ආදරේ ඒකනම් එයාගෙ සතුට වෙනුවෙන් අපි නිහඬ වෙමු.ආදරේ කියන්නෙ ලබා ගැනීමම නෙවෙයිනේ.

හරි දැන් මම මෙච්චර වෙලා කිව්වේ ඔයාව දාල ගියේ  එයාගෙ කැතකම නිසා කියලනේ.දැන් බලන්නකෝ ඔයත් එක්ක ආදරේ කරන්න බැරිකමට දාල ගියානම් ඒ ඇයි කියලා.අපි ඕන කෙනෙක් ආදරේ හරි පරිස්සම් කරනවා.විටෙක ඒ ආදරේ වැඩි නිසා.ඒක කොහෙත්ම වැරදි නෑ.නමුත් ඔබේ ආදරේ වැඩිකම එයාට හිරිහැරයක් නම්.හරියට ගිරවෙක් කූඩු කලා වගේනම්.මම නැතුව කොහෙවත් යන්න එපා.කොල්ලො එක්ක කථා එපා.කොල්ලන්ට නම්බර් එක දෙන්න එපා.මිස් කෝල් ආවොත් මට කියන්න.මේ ඇඳුම් අදින්න එපා.මේ ප්‍රශ්නනම් වැඩිපුරම තියෙන්නේ ගැහැණු ළමයින්ට පෙම්වතාගෙන්.වැරදියි කියන්නෙ නෑ දෙයියනේ ඔයා හරි වෙන්න ඇති යම් දෙයක් දිහා ඔය දකින හරි වැරැද්ද එයාට පෙන්නල දෙන්න.නීතියක් දාන්න එපා කියල දෙන්න.කරදරයක් වෙන විදියට නෙමෙයි නිදහසට බාධාවක් වන විදියටත් නෙවෙයි. පෙම්වතියගෙන් පෙම්වතාට නීති වැටෙනවා ගොඩක් අඩුයි.නීති දාල හිරකරන් තියාගන්න පුළුවන්ද?එහෙම හිරකරන් මේ මගේ පෙම්වතා මේ මගේ පෙම්වතී කියල ලෝකෙට පෙන්නන්න පුළුවන්ද?
ජීවත් වීමටත් නීති දාල නිදහස බින්දුවටම අහුරල හරියට කූඩු කරල වගේ තියාගන්න පුළුවන්ද? එහෙම කූඩු වෙලා ජීවත් වෙන අය කොයි තරම් නම් ඉන්නවද? එයා ඉදියි ඔයා ලඟ හැබැයි සතුටින් නෙමෙයි.ආදරෙන් නෙමෙයි අසරණකමට. ඉවසන් ඉදල ඉදල එපා වුන දවසට යන්න යයි. කවුද හිරවෙලා ඉන්න කැමති.නීති දාන්න එපා හරි වැරැද්ද කියල දෙන්න ආදරේ වෙනුවෙන් ඔයත් ඉවසන්න එයාගෙ සතුට වෙනුවෙන් ඔයාගෙ ජීවිතේ කැප කරන්න.ආදරේ කරන්න.ආදරේ කියන්නෙ සතුට.මානුෂික වෙන්න.වරදින එකක් නෑ ඔබට ජීවිතය.සින්දුවක් අහන්න දෙන්න කවියක් ලියන්න දෙන්න ඒක විරහව ගැනද ආදරේ ගැනද නෙමෙයි වැදගත් එයා ඒ දේ වෙනුවෙන් ලබන තෘප්තියයි වැදගත්.ලබන සතුටයි වැදගත්.එයාගෙ සතුට වෙනුවෙන් නිහඬවෙන්න.කාගෙවත් ජීවිත වලට බලපෑම් කරන්න අපිට අයිතියක් නෑ.

ජීවිතේ හරි ලස්සනයි.මේ ජීවිතය එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එපා...මේ ජීවිතය මගේ....මේ ජීවිතය ඔබේ. 



පියඹා යමු ආදරේ සොයාන නිදහසේ......
                        හමුවෙනතුරු දිනක සැබෑ ආදරේ.....




Thursday, July 19, 2012

ඔබ නැති පාළුව මකන්න බෑ......

මල්වල සුවඳ කොතරම් තිබුණත්
එක හිතක ඒ සුවඳ නෑ......

අහස් ගැබේ තරු කොතරම් තිබුණත්
එක අඳුරු රැයක් දුරු කරන්න බෑ......

ජීවිතේ මට කවුරු හිටියත්
ඔබ නැති පාළුව මකන්න බෑ......

කොතරම් අය ආදරේ කලත් මට
ඔබමෙන් ආදරෙ ලැබෙන්නෙ නෑ......

Saturday, July 14, 2012

දඟකාර මුත් සඟවනු කෙලෙසක .....

ඉර අවරට යන සැදෑවක
නුඹ හමු වූ සොඳුරු මොහොතක
මගේ පෙම් හිත නැතිය අවනත
නමුත් සුරකිමි වෙනදා මෙන් මුනිවත

නිහඬ නුඹෙ හිත  හැඟීම් දහසක
සඟවමින් ඉගිලෙනව දැක දැක
කොහොම ඉවසා ගම්ද මසිත
තබමි හාදුවක් ඔය දෙකොපුලක් මත

දඟකාර මුත් සඟවනු කෙලෙසක 
සුවඳ විසිරෙන මලක් විලසක 
ලබන්නට කල්පයක් නුඹෙ හිත
පුදමි සුවඳ මල් පුදසුනක් මත

බස් රේඩියෝ බ්ලොග් සතිය 



Wednesday, July 11, 2012

නුඹටම ලියමි තව තවත් කවිපද.....

කාලෙකින් ලිව්වෙ නැහැ කවියක්
නුඹ ගැන මතකය උහුලන්නම බැරි තැන
අහන් ඉන්නවනම් ලඟ පාතක
හුඟක් කවි ගොඩගැහිල හිතවට
කෑගහල වුණත් කියන්නම
වටින තරම් නුඹව මට

ආදර කවියේ පද පෙලක රස
දැනේද කිසිදා ආදරේ නොකල අයහට
අපි ලියූ ආදර කවියේ පද පෙල
විසිරුණා සීසීකඩ බලන්නට පෙර එහි අපූරුව
මටම නොහැගෙයි මගේ ජීවිතය ගැන
හෙටක් නොපෙනෙනා ඉසව්වක තනිව

විඩාබරයි නුඹ නොමැති ලොවම මට
නොදුටු හෙට දිනත් නුඹ වෙනුවෙන්ම හිඳ
නුඹටම ලියමි තව තවත් කවිපද
මත‍කයෙන්වත් යන්නට නොදී නුඹ හට

ජීවිතයට කවිය කොයිතරම් ලඟද සතුට හිමිවුණත් දුකම හිමිවුණත් අපේ ජීවිතයේ සියළු දේම අයිතිකරගෙන කවිය ජීවිතයට සහනයක් දෙනහැටි...

Saturday, July 7, 2012

තරහකාරයා සමග මිතුරුවීම....

ඔන්න පළවෙනියටම පාසලේ දී කල දඟ වැඩේ ගැන බලපු ඔයාලගේ ඉල්ලීම සහ ප්‍රතිචාර අනුව දෙවනි කථාවටත් මුල පුරන්න කලින් හිතුවා අර තඩිබඩා එක්ක යාළුවො වුනේ කොහෙමද කියල කියන්න.හැමෝටම හරි ප්‍රශ්නයක් වුණානෙ ඒ මාරාන්තික දර්ශනේ බැලුවම හොදම යාළුවෙක් වුනේ කොහොමද කියල.ඒ පෝස්ට් එක බැලුවෙ නෑ ඉතින් ඕකට අඬන්න ඕනිද? ඔන්න මෙතනින් ගිහින් බලලම එන්නකෝ

නැත්තම් මේ කථාව බලල වැඩක් නෑ මොකද විස්තර අඩුයි මේකේ. හරි කොහොම නමුත් අපි බහිමු කථාවට පොප් කෝන් එකක් එහෙම ළගට ගත්තද? සින්දු නම් නෑ ඔන්න ඕන් කථාව අපි මේ සිද්ධිය වෙද්දි 10වසරෙ මුල. අපි දෙන්නගෙ පොඩි පොඩි වලි තිබ්බා මතකනෙ මුල් වලිය එදයින් පස්සෙ පොඩි පොඩියට වලි ගියත් සාර්ථක ඒව බිහි වුනේ නෑ චිත්‍රපටියකට වගේ සුදුසු භූමිකාවක්. ඒ නිසා ඒව වැඩක් නෑ‍.ගෑහැණු ළමයින්ගෙ පෝලිමේ ඉස්සරහින්ම ඉන්නෙ මම පිරිමි ළමයින්ගෙ පෝලිමේ අවසාන පේලියේ බිත්තියට හේත්තුවක් දාගෙන ඉන්නෙ ගයි.පන්තියෙ පාඩම් වැඩ වලදි වුණත් ටීචගෙ ප්‍රශ්න වලට වුනත් අපි දෙන්න දෙපැත්තෙ ඉදන් වලි..ටීචලා වුනත් අපි දෙන්නගෙ රණ්ඩු ගැන දන්න නිසා පස්සෙ පස්සෙදි ඒක ගානක් වුනේ නෑ කාටවත්ම..

විවේක කාලයේදී පන්තියේ පිරිමි ළමයි හැමදාම ක්‍රිකට් ගහනවා..ගෑණු ළමයි ටිකත් කාල ඉවර වුණාම දෙයියනේ කියල මැච් එක බලන්න යනවා ග්‍රවුන්ඩ් එකට.දවසක් තඩියා ක්‍රිකට් පාරක් ගහන්න ගිහිල්ලා පොර දැන් පන්දු රකින පැත්තේ.එහාට දුවනවා මෙහාට දුවනවා බතලෙ වගේ. 

 ෆැවිලියන් එකේ ඉදගෙන මම මැච් එකේ විස්තර විචාරය දෙනවා නරඹන ප්‍රේක්ෂිකාවන්ට මෙහෙම "දිව යනවා අතුල වමතින් ගෙනියන බෝලය දකුණතින් විසිකරන්න" "පන්දුවට මුහුණ දෙන කරෝලයා (මතක තියාගන්න මේ නම ඉස්සරහට හරි වටී) දකුණත් පිතිකරු පිළිගනිමින් පන්දුව සුපුරුදු දක්ෂතාවය සමගින් දණහිස නමමින් දැවැන්ත  හයේ පාරක් හෝ හතරේ පාරක්...නියමයි සමහර විට ඒක උඩපන්දුවක් වෙන්නත් බැරි නෑ තඩිබඩාගෙ ආවරණ කලාපය නිසා."

ඇත්තටම දැවැන්ත පහර තාම අහසෙ මමත් උඩ බලාගෙනම විස්තර විචාරයත් අමතක වෙලා ළග හිටපු එකාට පිටට පහරක් දුන්නෙ වෙන්න යන දේ ඉවෙන්ම තේරුණ නිසා සතුට වැඩිකමට.උඩපන්දුව ඉතා දක්ෂ ආකාරයෙන් රැකගන්න හිතන් තඩිබඩා කලිසමේ එහෙම අත්දෙක පිහිදගෙන ලෑස්ති වුණා.පන්දුව ඈත්වෙන්න වෙන්න තඩිබඩා පස්සෙන් පස්සට ගිහින් පිට්ටනියෙ පැත්තකින් පහලට ලිස්සලා වැටෙනවා..අපේ පාසලේ පිට්ටනිය ටිකක් උසයි වටේම පල්ලම ඒකයි එහෙම වුනේ.තඩිය වැටුනා පහලට බතල ගෙඩියක් වගේ රෝල් වෙලා යනවා මගේ ඇස් දෙකින්ම දැක්කා ඉතින් මට කොච්චර හැපී කියලද හිතන්නෙ.වාඩිවෙලා මැච් එක දිහා බලන් හිටපු මම උඩ පැනල අරූ වැටුනා හුරේ..... හූ..... හූ පාරක් දෙන ගමන් අත්පුඩි ගහ ගහ නැගිට්ට. (නෑ.... නෑ... නැගිටුණා.) ඉහවහ ගිය සතුට දෝරෙ ගලන්න කලින් කෙලිකම අම්ම මහල දුන්න අළුත් සුදුගවුමෙ සාක්කුවට දාල මම කෑ ගැහුවෙ..


කට්ටියට උස්සල ගන්න පුළුවන්වත් සයිස් එකක්ද එයාට තිබ්බෙ.පල්ලමට රූටලා ගියපු තඩියා අමාරුවෙන් කන්ද බඩගාගෙන උඩ ඇවිත් ඉතුරුටික එන්න අත දික් කරනවා. අත දීල උඩට ගන්න හදන එකත් තඩිය ඇදල පල්ලමට දාගන්නවා හිනා වැස්සයි සාගරයයි කිව්වලු.කොහොමින් හරි ලණුවක් දාල පල්ලමේ ඉන්න අයයි තඩියයි මුළු පන්තියම උඩ ඉදන් ඇදල ගත්තා.තඩියා ඇතුළු පල්ලමට පත බෑවුණු සියල්ලන්ම දැන් ගොඩ.කිව්වට විස්වාස කරන්න මුළු ඇගම තඩියගෙ සීරිලා දණිස්සෙන් ලේ ගලනවා හරියට මහවැලි සොරොව්ව ඇරිය වගේ.තාම අපි පිට්ටනියේ ඉන්න නිසා වතුරත් නෑ.කොයි වෙලේත් වලි දාගත්තට මොකද පවු කියල හිතුණා.තරහ කාරය වුනත් අසනීපයක් වුනොත් නොබල ඉන්න එක හරිනෑනේ.ඔච්චර දේවල් එවලෙ මම හිතුවෙ නෑ ඉනේ ගහල තිබුණ මගේ අහිංසක ලස්සන පිරිසිදු ලේන්සුව ත්‍රිකෝණ ආකාරයට නවල තඩියගෙ කකුලෙ බැන්ද?ඔයාමද බැන්දෙ කියලද අහන්නෙ ඔව් මම තමයි බැන්දෙ? පන්තිය අයගෙත් මීටරේ ටිකක් වෙලා යනකම් වැඩ නැති වුණා වගේ.කටවල් ඇරිල ඇස් පුංචි වෙලා සමහරුන්ට හීන්දාඩියත් එක්ක සුළු කලන්තෙ ඔය වගේ දහසක් රෝග මතුවුණා මම කරපු වැඩේට.ඇයි ඉතින් අපි දෙන්නගෙ හැටියට කවුරුවත් මෙහෙම දෙයක් වෙයි කියල බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නැතුව ඇතිනේ.එදා උණු වෙච්ච හිත ආයෙමත් තඩිය නිසා ගල් වුණේ නෑ.එයත් නොසිතූ නොපැතූ වෙලාවක මා කල වීර ක්‍රියාව ගැන හැමදාටම හිතේ තිබුණා..(වීර ක්‍රියාවක් නෙමෙයිනම් ඔන්න මොකක් හරි)

පහුවෙනිදා උදේ පාන්දරම පන්තියට ඇතුල් වෙද්දි තඩිබඩා සුන්දර සුකොමල හිනාවත් එක්ක හරියට සිග්නල් ඇඩ් එකකට නළුවෙක් ඉන්ටවුබෝඩ් එකට ගියාවගේ මට විරිත්තගෙන පන්තිය ඉස්සරහම මේසෙ උඩට තඩි පස්ස පොඩ්ඩක් තියාගෙන හේත්තු පාරක් දාගෙන...ගුඩ් මෝනින් කියාගත්ත ගමන් අප්පට බොල මේකට මොනාවෙලාද? 

(විශේෂයි.. අපේ පාසලේ බුද්ධාගමේ ළමයි තමයි ගොඩක්ම හිටියේ ක්‍රිස්තියානි ආගමේ එක ළමයෙකුයි මුස්ලිම් ආගමේ එක ළමයෙකුයි අපි දන්න තරමින් ඒ දවස්වල හිටියේ අපි උදෑසන කවදාවත් මුහුණට මුහුණ හමුවෙද්දි ගුඩ්මෝනින් කියන්නෙ නෑ.අත්දෙක එකතු කරල අනෙකාට යන්තමින් හිසනමල බුදුසරණයි කියල තමයි කියන්නේ)

එවැනි අචාරශීලීත්වයක් පාන්න තරම් අපි අතරෙ සුහද බවක් නැතිවුණ කොට මෙහෙම හරි ගුඩ්මෝනින් කියපු එක මදැයි.හිතනවද මමත් ගුඩ්මෝනින් කිව්ව කියල පිස්සුද එයා කල වැඩේ හෙලා දකින්න මම අත්දෙක එකතු කරල බුදුසරණයි කිව්ව.වෙනදනම් මෙයාව මූණට හම්බවෙනවනම් කොහොම හරි මග අරිනවා අද එහෙම කලේ නෑ.එයාටත් හිතෙන්න ඇති කලේ මෝඩ වැඩක් කියල එයත් අත් දෙක එකතු කරල බුදුසරණයි කිව්වා.කියල පුංචි බෑග් එකක් මගේ අතට දීල තෑන්ක්ස් ඔයා ඊයෙ  උදව් කලාට කිව්වා..රෝස පාට ලේන්සුවක් කවරෙ ඇතුලෙ තිබුණා..හිතුව නේ මම ගත්ත කියල .මම එහෙම කරනවද ෂික් එහෙම නොන්ඩි වෙනවද?මට ඕනි පොඩ්ඩක් ඉස්සරහින් ඉන්නනේ.ඒ නිසා තෑන්ක්ස් ගයි...(මේ නම කිව්වෙ මම පළමු වතාවට) මම ඔය ලේන්සුව ගත්තොත් ඊයෙ කල උදව්වට ඔයා ණය ගෙව්ව වගේ වෙනවනේ.ඒනිසා මම මේක ගන්නෙ නෑ.ඔයා හැමදාම මට ණයක් ගෙවන්න තියෙනවා ණයක් නෙවෙයිනම් මම අඩුගානෙ ඔයාට උදව්වක්වත් කලානෙ කියල  හිතේ තියන් ඉන්නකෝ..ඒ ඇති..... ෂික් කොහොමද මගෙ ටිකිරි මොලේ.. එවලෙට ආපු වචන ටිකක් අනේ ඒක..එයා අත දික්කලා Friends..... ඔන්න ඔහොම ඉන්න එපැයි...ඒකටනම් මම පැනලා දුන්න අත Ok Friends..... හැබැයි මාත් එක්ක ලොකුකම් බෑ...නිකම් හිටියෙ නෑ මමත් දණිස්ස නවල දුන්නෙ හයේ පාර..සිහින් සිනාවක් දාල ගයියා  ගියා පන්සිල් ගන්න..

එදයින් ඇරඹුන ආදරණීය සහෝදරත්වය හැමදාම ඒ විදියටම තිබුණා...

හැමෝම අහපු නිසයි  ඔන්න මේ කථාව කිව්වේ  දගවැඩ මෝඩවැඩ ගුස්පිවැඩ ඊළග පෝස්ට් එකෙන්  දාන්නම්...

 

Wednesday, July 4, 2012

ජීවිතේ දුකයි සසර දිගයි .......

ජීවිතේ දුකයි සැපයි ඇතත්
ඒ බවක් නොදන්නා
මිනිස් සිතේ අරුමය මා 
තේරුම් ගත්තා
දෙපා වඳිමි මගේ ලොවේ 
දෙවිවරු දෙන්නා
පියාණනී ඔබේ දෝණී 
මෙහෙනක් වෙන්නා......

දුකයි නමුත් ඇසවෙත එන 
කඳුළු පිසින්නා
ලේ කිරිකර මට පෙවු මගෙ
ආදර අම්මා
දෙපා වඳිමි මගේ ලොවේ 
දෙවිවරු දෙන්නා
මවුනි ඔබේ දෝණී හෙට
මෙහෙනක් වෙන්නා......

ඉපදෙනව නමුත් යම් දිනකදි
පරලොව යන්නා
හැම දිනකම තරුණ බවක්
ගතෙහි නොවෙන්නා
සංසාරේ හැම මොහොතක
ඇල්මක් වෙන්නා
බුදු හිමියන් මේ හැම දේ
කියලා දුන්නා.....

ජීවිතේ දුකයි සසර දිගයි මා
හොඳින්ම දන්නා
මගේ ලොවේ දෙවිවරු මට
අවසර දුන්නා......


විශේෂයි.....
මේ කවියේ පදවල නොගැලපීම් ඇතොත් සමාව දේන සේක්වා...මම කවියට පද ගැලපුවා මිසක් සිංහල ව්‍යාකරණ නීතිරීත ගැන නොසිතුවෙමි.

Saturday, June 30, 2012

පරම පැතුම මගෙ ආදරේ......

හදේ ගැඹුරුම තැනක හිඳ මා
                               කරමි තව තව ආදරේ
    පැලෙමි හදවත නුඹේ නමින් මා
                   සෙනෙහෙ ගලායන ආදරෙන්
  නැතිය අරුතක් දන්නෙනම් මා
                             නුඹට දෙන මේ ආදරේ
     දනිමි නුඹනම් මගේ නොවන බව
                         එහෙත් සසරෙම  ආදරෙයි
    ඇගේ අතගෙන සොඳුරු සැදෑවක
                          හමු වූ ඔබයි මගෙ ආදරේ
      මගේ නොවුනත් කමක් නැහැ මට
                            ඔබයි පළමු මගෙ ආදරේ 
          වැළපුනෙමි හදවත දුක් විඳිමි තව තව
                    නොකෙරුවත් නුඹ මට ආදරේ
            සසරෙ කෙසේ හෝ නුඹ මගේම වේවා
                            පරම පැතුම මගෙ ආදරේ
            ............  ෴ ..........

Monday, June 25, 2012

නුඹ.......

රිදවන පාරන මේ හිත ගැන
නුඹ.......
නොදන්නවා නොව දනිමි හොඳින්
කප්පරකට දුක දුන්නත් නුඹ මට
ඒ ගැන අහිතක් මා නොහිතන බව
නුඹ.......
නොදන්නවා නොව දනිමි හොඳින්

ඇස් ගෙඩි ඉදිමී රතුවන තරමට
හඬමින් සසරෙම මා විඳවන බව‍
නුඹ.......
නොදන්නවා නොව දනිමි හොඳින්
ජීවිතයෙත් මිය යන මොහොතෙත් මම
නුඹ හට මිස ආදරෙ නොකරන බව
නුඹ.......
නොදන්නවා නොව දනිමි හොඳින්

Thursday, June 21, 2012

මන්ත්‍රී පුතාගේ උද්ධච්චකම බැස්සීම

         හැමදාම ආදර කවියක්, විරහව පිරුණු  කවියක් ,ආදර කථාවක් ලියපු මට හිතුණ පුංචි කථාවක් ලියන්න කථාවක් කිව්වෙ ඉස්කෝලෙ කථාවක් හැම කෙනාම  ඉස්කෝලෙ දඟවැඩ ගැන කියද්දි මමත් කමෙන්ට් එකක් දාන හැම තැනකදිම මටත් මතක් වුණේ මමත් කරපු දඟවැඩ තමා.ඒ නිසාම දඟ වැඩක්ම නොවුණට මේ කථාව බලලම ඔයාල කියන්නකෝ මොන වගේ එකක්ද කියල.විශේෂයෙන් ආදර අදෝනාවෙන් මිදුණු නිසා රෙප් මහත්තයටත් බලන්න පුළුවන් එකක් වෙයි කියලයි මට හිතුණෙනම්.මොනව වුණත් ලියන්න බැරි වුණත් කිවිඳියෙක් නොවුණත් කවි ලියන්නයි මමනම් ආස වෙනසකටත් එක්ක බලන්නකෝ කථාව....

          1වසරේ ඉදල A/L දක්වා මට පාසල් 3කට යන්න සිදු වුණා..දඟවැඩ නිසානම් නෙමෙයි ඔන්න 1වසරේ ඉදල 5 වසර වෙනකම් ප්‍රාථමිකයට ශිෂත්වයෙන් පාස්වෙලා 6 වසරේ ඉදල 12 වසර වෙනකම් පුංචි කා‍ලෙ කිව්ව වගේ ලොකු ඉස්කෝලෙට ආයෙත් A\L කරන්න වෙනම ඉස්කෝලෙකට (12 වසරේ අවුරුදු 2ක් ඉන්න වාසනාව හිමි වුණ එකම කෙනාත් මම වෙන්න ඇති...)දැන් ඉතින් අහන්නෙ එහෙම වෙන්නෙ කොහොමද කියලනෙ.එහෙනම් ඒකත් අහගන්නකෝ O\L වලින් පාස් වෙලා A\L කරන්න පටන්ගත්තා කොමස් වලින්A\L කරන්න මැයි මාසෙ පටන් අරන් මාස 6ක් ඉද්දි ජනවාරි වල ස්පෝට් මීට් තියෙනවනෙ පුංචි කාලෙ ඉදන්ම තියෙන ක්‍රීඩා පිස්සුව (100m / 200m /කඩුළු /නෙට්බෝල්/වොලිබෝල්/එල්ලේ ඇගේම තිබුණෙ , පුංචි කාලෙ 11.13.15.17.19.21 පහළ හැමදාම පාසලේ ක්‍රීඩිකා ශූරතාවය championship උස්සන්න මට පුළුවන් වුණා)හොද වෙන්නෙ මේ ස්පෝට් මීට් එකෙන් කඩුළු පනින්න ගිහින් කකුල කඩාගන්නවා.මාස 5ක් විතර ඉස්කෝලෙ යන්න බැරි වෙනවා.ආයෙත් මාස 1.5 ක් 12 වසරට ගියත් මෙලෝ දෙයක් දන්නෙ නෑ.ඒ වෙද්දි පියාගේ රැකියාවේ මාරුවක් නිසා වෙන පලාතකට මාරු වෙන්න සිදුවුණ නිසා.අළුත් පාසලට ඇතුලත් වෙද්දි මෙඩිකල් දුන්නම ආයෙමත් 13වසරට නොගිහින් 12 වසරෙ මුල ඉදලම පටන් ගන්න හම්බ වුණා.ඕක කියන්නද ඔච්චර දුර ගියේ කියල හිතන්න එපා.මම කරපු දේවල් දැන ගන්නයි කිව්වෙ ඉස්සරහට රස කථා බොහොමයක් ඔය වටපිටාවෙන් නැගෙන නිසා..

              දැන් ඔන්න කථාව.ලොකු ඉස්කෝලෙ දෙයියනේ කියල වැඩ කරගෙන ක්‍රීඩාවත් සමබරව තියාගෙන කරගෙන යද්දි 8 වසරෙදි අපේ පන්තියට එනවා ටිකක් සල්ලි වලින් බර සල්ලි ඇගෙන් විසි වෙන තඩි මහත පොරක් 8 වසරේ තුන්වෙනි වාරෙදි විතර..අපොයි දැක්ක දවසෙ ඉදල මට දිරවන්නෙ නෑ..මේ දවස්වල මම දඟ කෙනෙක් නොවන නිසා ඔළුවෙන් ඉන්න අයට ටිකක් කැමති නෑ.අහිංසක පාට් එකක්නම් හිනා වෙලා කථාකරල දන්න දෙයක් කියල දීල මමත් අහිංසක නිවුන චරිතයකට වගකිව්වා.අළුතින් ආපු පොර ගැන පන්තියෙ ටිකක් කසුකුසු යනව වැඩියි. පන්තිභාර ටීචත් ඕනි දෙයක් දැන් මූට තමයි කියන්නෙ.ඔක්කොටම වැඩිය පන්තිභාර මිස් වැඩියම ආදරේ මට මෙයා එන්න කලින්.මිසුත් දැන් එන්න එන්න මෙයාගෙ පැත්තට වැඩි නිසා සතියක් දෙකක් බැරිම තැන පන්තියෙ ඉන්න කොල්ලෙක්ගෙන් ඇහුවා අළුතෙන් අපු කෙනාට ඇයි ඔයාල ඔච්චර බය කියලා.මු කියනවා එයා මන්ත්‍රී කෙනෙක්ගෙ පුතෙක්ලු.දැනුයි මට වැඩේ තේරුණේ.මෙයා මේ අලි පාට් එකෙන් ඉන්නෙ තාත්ත මන්ත්‍රී නිසා. හග්...හරියට නිකම් මෙයා මන්ත්‍රී වගේ .ඔය ලොකුකම් මට දිරවන්නෙ නෑනේ..මම නෙවෙයි සත පහකට ගණන් ගත්තේ

               පුංචි කාලෙනෙ වැඩිය ඕව තේරුමකුත් නෑනෙ අපිට. ඒත් ඉතින් මේකා සල්ලි දීල තමයි ළමයි ලවා හැමදේම කරව ගන්නෙ.පිට්ටනියට ගිහින් පන්තියට ආවම සපත්තුවෙ දූවිලි නම් කොල්ලෙකුට කියනවා සපත්තුව පිහිදාන්න සල්ලි දෙනව කියල. ඇත්තටම පිහිදැම්මම තඩිබඩා සල්ලි දෙනවා.මටනම් ඒකට හරි තරහයි.පිහිදාපු එකාට අනිවාර්්‍යයෙන් මම පස්සෙන් ගිහින් බනිනවා.ලැජ්ජ නෑනෙ සපත්තු පිහිදාල සල්ලි ගන්න කියල.කෑම ගේන්න කැන්ටිමට යන්නෙ නෑ කාට හරි කියල ගෙන්න ගෙන ඉතුරුවා තියාගන්න කියනවා.පන්තියෙ ඉන්න කොල්ලො වගේම කෙල්ලොත් ඒකටනම් හරිම කැමතියි.පුංචි ළමයිනෙ කීයක් හරි ලැබුණම රජ සැප ලැබුණ වගේ ඒකෙත් කනවම තමයි වෙන දේකට නෙමෙයි.පන්තිය අතුගාන්න තියෙන දවසට එයා එන්නෙ පරක්කු වෙලා.ඉස්සෙල්ල දවසෙ ළමයෙකුට සල්ලි දෙනවා අතුගාල තියන්න කියලා.ඔන්න ඔය වගේ වැඩ නිසා ඇත්තටම මට එයාව දිරවන්නෙම නැති වෙලා.මගේ රෙස්පට් එක කියල කොල්ලොත් එක්ක තඩිබඩා කියනවලු හැම ළමයම හොඳයි අරකි තමයි මට පෙන්නන්න බැරි කියල.කොහොමින් කොහොම හරි 9 වසරටත් දැන් අපි ආව කියමුකෝ අර කොල්ලට මාවත් මට එයාවත් පෙන්නන්නම බෑ.

       දවසක් උදේ පාන්දර මට අතුගාන්න තිබුණෙ පන්තිකාමරය.පුරුද්දක් වශයෙන් පුංචි දවස් වල ඉදලම උදේ පාන්දර ඉස්කෝලෙ ආවත් පන්තියට එන්නෙ 8ට 5ක් විතර තියලා.පාසලේ ක්‍රීඩා ගුරුතුමිය ක්‍රීඩා කරන අයට උදේ පාන්දර ප්‍රැක්ටිස් කරවනවා.6ට ඉස්කෝලෙට ඇවිත් පැය 1.5 ක් විතර ප්‍රැක්ටිස් කරල වොෂ් කරල යුනි‍ෆෝම් දාගෙන පන්තියට යද්දි ඉතින් 8ට 5යි හැමදාම අතුගාන්න තියෙන දවසට පත්තිභාර ගුරුතුමියගෙන් හැමදාම මට බර බරේ..එදාට ප්‍රැක්ටිස් යන්න එපා කියල.කොච්චර කිව්වත් මම ඒකනම් කලේ නෑ.එදා ඉතින් උදේ ටිකක් වැස්ස දවසක් මම දඩිබිඩියේ පන්තියට එද්දි විනාඩි 15ක් තිබුණා 8 ට . වැස්ස දවසට ආගමික වැඩ කරන්න යන්නෙ නෑ එළියට පන්තියෙ ඉදන්මයි ආගමික වැඩ කරන්නෙත් ඒ නිසාම ඉක්මණින් අතු ගාන්නත් ඕනි.දුවල එද්දි අතුගාන අනිත් ළමයි දෙන්නම ඇවිත් නෑ.ඉක්මණින් ළමයි එහෙට මෙහෙට කරල දඩිබිඩි ගාල පන්තිය අතු ගාගත්තා. තනියම කුණු ටිකත් එකතු කරද්දි බෙල් එක වැදුණා.බෙල් 3ක් වදිනවා 3වෙනි එකේදි තමයි ගාථ කියන්නේ.වෙලා තියෙන නිසා කුණු ටික දාල එන්න පුළුවන්නේ කුණු බාල්දියත් අරන් වේගෙන් දුවල ගියා.අපි හිටියෙ පන්ති කාමර 5ක් දාල තියෙන එක හෝල් එකක් වගේ කෑල්ලක.පන්ති පහටම පහේම කරන කියන දෑ පේනවා.අයිනෙම පන්තියෙ ඉදන් පන්ති 4 රක් පහු කරන්න යන්න ඕනි කුණු දාන්න. 

කොට බිත්තියට හේත්තු වෙලා හිටපු අර තඩියා මම දුවල යද්දි දැම්මෙ නැතැයි කකුල...

දඩාස්......


මම වැටුණ නිකන් අලිය පොලේ ගැහුව ගාණට.වැස්ස දවසෙ නිසා ළමයි පාගල පාගල මඩ ගැවුණු සිමෙන්ති පොලවෙ..

ළමයි එක හූවට හූ තියෙනවා මට.  ගෙනිච්ච කුණු මූණෙ,ගවුමෙ ගෑවිච්ච මඩ, හූව මැදින් අමාරුවෙන් නැගිට්ට මම සැනකින් දඩාස් සද්දෙටත් වැඩියෙන් චටාස් සද්දෙ කැපිල යන්න තඩියගෙ කන පුරෝල දුන්නා

 චටාස්.....

               මගේ දිග ඇගිලි 5ම කම්මුලේ හිටින්න.තත්පරයකට මුළු හෝල් එකම නිහඬ වුණා.නමුත් ළමයි බය වුණ තඩියගෙ ගෙම්බර් බහින්න මම දුන්න කම්මුල්පහර නිසා ආයෙත් ළමයි තඩියට දැන් හූ තියනවා.තඩියත් ලැජ්ජාව වහගන්න ඇල්ලුව මගේ බෙල්ලෙන් ඉස්සුව මාව උඩට. උස වුණාට කෙට්ටු ශරීරයක් තිබුණු මාව සරුංගලේ වගේ දැන් උඩ බෙල්ලත් හිර වෙලා කකුල් පොළවෙන් උඩ.තඩිය අතාරින් නැති පාටයි.උස්ම හිරවෙනවා මට දැනෙනවා.මරණබියත් දැනෙනවා.හිතුණෙම මැරෙයි කියල.කොච්චර දැගළුවත් ඇතෑරියෙ නෑ.උඹ දන්නවද මම කවුද කියල මම ......... මන්ත්‍රීගෙ පුතා අරවයි මේවයි ලොකුකම. මම බිමින් තියල කියපියකො ඔය ටික. දැන් මුළු ඉස්කෝලෙටම ඇහෙනව හූව පන්තිභාර මිස්ල සාරි කරේ තියන් පන්තිවලට දුවල එනවා.තඩිය නෙමෙයි ඒත් ඇතෑරියෙ මාව..මිස්ල තමයි මාව බැස්සුවෙ.කැස්සත් එක්ක මම බිමට එද්දි මූණ ජම්බු ගෙඩිය වගේ..


              අපි දෙන්නව සැනකින්ම දැම්ම මහ අධිකරණයට ප්‍රින්සිපල් විභාග කරලා දුන්න නඩු තීන්දුව දෙන්නටම ඔෆිස් එක ලග දණගහන්න පැය 1.5ක් දෙන්නව දෙපැත්තක හැබැයි මූණට මූණ බලාගෙන.තඩිය ඒත් ප්‍රින්සිපල් ‍හරි මිස් කෙනෙක් සර් කෙනෙක් පේන්න නැත්තම් මට කියනවා මම  තෝ හෙට වෙන්න කලින් තාත්තට කියල ඉස්කෝලෙට එන්න දෙන්නෙ නෑ කියලා.මේ සිදුවීම නිසා අම්ම මාව සතියක් විතර ඉස්කෝලෙ යැව්වෙ නෑ.මොනව වුණත් මට තඩියවත් කරදරයක් කරයි කියලා.එදා ඉදල මමත් අහිංසක නෑ. ඒකෙන් තඩියගෙ උද්ධච්ච කම බින්දුවට මට බස්සන්න පුළුවන් වුණා.කාලයක් යනකම් කොල්ලො තඩියට ගෑණු ගුටිය කියල නමකුත් තිබ්බා.හැමෝටම ඒ සිදුවීම අමතක වෙනකම් විතරයි ඒනම කිව්වේ.

හැබැයි ඒ තඩිය පස්සෙ කාලෙදි ඒ කියන්නෙ 10වසර වෙද්දි මගේ හොඳම යාළුවා වුණා.මට තඩියවත් තඩියට මාවත් නැතුවම බැරි තරම් සහෝදරත්වයක් අපි දෙන්න තුල ඇති වුණා.තඩිය ඇත්තටම හොඳ යාළුවෙක්.එයාගෙ උද්ධච්චකම මම බැස්සුවෙ නැත්තම් එයා මගේ හොඳම යාළුවා වෙන එකක් නෑ කවදාවත්.එයා කාපු බීපු දේ පවා මට දීල කන්න තරම් අපි යාළුවො වුණා.එයා මගේ හොඳම යාළුවා ගයි....මට තරහ ගියාම නම් ඔය නමට තව අකුරක් එකතු වෙලා සවුන්ඩ් පොඩ්ඩක් වැඩිවෙලා කියවෙන්නෙ ග.....යි....යා.....එහෙමත් නැත්නම් ග....යි....යෝ..එයානම් මට කියන්නෙ කොච්චි මිරිස් එහෙම නැත්නම් මගේ මුල් නම......

ඉස්සරහට අපි දෙන්නා ප්‍රමුඛ පිරිසගේ අංචි වැඩ බලාපොරොත්තු වන්න....

Tuesday, June 19, 2012

දෙනෙතට මට නින්ද දෙන්න......

නුඹෙ මතකය වැලිතලාවෙ
සැඟව යන්න ඉඩතියාන
මට පොඩ්ඩක් නිදාගන්න
ඇස් දෙක වෙත යළි නොයෙන්න

දෙනෙත පියන හැම මොහොතක
අනේ එතින් එපා එන්න
හැර ගියසේ යළි නොයෙන්න
දෙනෙතට මට නින්ද දෙන්න

ලොව නිදනා නිසල රැයේ
සිව් මසකින් නිසා නොගෙන
සුසුම් හෙළනවා හැම රැය
නුඹෙ මතකය යවා ගන්න

රිදවා මා ගියාට නුඹ
හදවත ඉකි ගසනව තව
ගියා වගේ යළි නොයෙන්න
දෙනෙතට මට නින්ද දෙන්න
 ............  ෴ ..........