ගම් පහ ගෙවුණු සුන්දර දිනය.....

ජනවාරි 27 ගම්පහ ගෙට්ටුව...........

 සිත්තමීට නම් ගෙට්ටුවට සහභාගි වීම හීනයක් වගේ තිබුනේ.ගෙදරින් එළියටවත් බහින්න තහනම් නියෝග පනවල තිබියදිත්  අප්පච්චිට ගල්පැලෙන  බොරුවක් කියල මව් පාර්ශවයට ඇත්තම කියල ගෙදරින් එළියට පැන්නේ ඇත්තටම නොදුටු යාළුවො ගොඩක් බලාගන්න.වෙන්ඩ හබීත් කවදාවත් නොදැකපු කවුද කින්ද මන්ද කියල නොදන්න ඈයො පිරිසකට එකතුවෙන්න යන සිත්තමී කෙල්ලට යන්න එපා නොකිය සිත්තමී එක්ක යන්න ආව ඔහුගේ දහසකුත් වැඩ රාජකාරි පසෙකට තියෙල.ගෙට්ටුවේ අසිරිය කියන්න කලින් ගෙට්ටුවට පය ගහන්න දිරිය දුන්න අයව මතක් නොකරම බැරි නිසා ආදරණීය පියාණන්ගෙන් අවසර ලබාදුන් මගේ ආදරණීය මෑණියන්ටත් වෙන්ඩ හබීටත් හිස නමා ආචාර කරන ගමන් අපි බහිමු ගෙට්ටුව පැත්තට.....

දහසකුත් සිහන මවන් ගිය ගෙට්ටුව දැක්කම සිහින් දාඩියකුත් දැම්මා දෙවියනේ අදුරන්නෙ නෑනේ කවුරුවත් වටපිට බල බල හිමින් සේනදු වුණා.ඇස් යව යව බැලුවෙ මහලොකුවට එන්න එන්න කියල කෑගහපු රෙපාව.මගේ වෙලාවට ‍ෆොටෝ කෑල්ලකින් ඒ මුණත් තහඩුව දැකල තිබුණ නිසා  ඇදුරගන්න අපහසු වුනේ නෑ.ළගට යනකම් මෑන්ද මෑන් කියල එයා මාව අදුර ගත්තෙ නෑ.ඒක ඉන්ෂූරන්ස් වලටත් වඩා ෂුවර්.කථාකලාම නම් කිව්වෙ අදුර ගත්ත කියල. හික්ස් එහෙම හිතමු.

ඊටපස්සෙ එයාගෙන් මම අදුරන අයව ඇහුවා එයත් සමහරු දන්නෙ නෑ කියලා දන්න දන්න අය පෙන්නුවා.අර සයිබරයේ සිහින පෙම්වතී 

අර කවුද අර අනේ අපේ දිනේෂ් කොල්ලගෙ අර සිහින පෙම්වතී සිහින මදාරා....... 
කොණ්ඩෙත් කඩාගෙන විසේ කොරකොර බංකුවකට වෙලා හිටියා.ලගට ගිහින් කථා කොලාම අනේ හරි හුරුබුහුටියට කථාකොලා ආසාවෙ බෑ.සිහින පෙම්වතීම තමයි.දවස තිස්සෙම ෆෝන් එක ඔබ ඔබ හිටිය මිසක් වෙන වැඩක්නම් දැක්කෙ නෑ.සිත්තමී විහිළුත් කලා වැරදියට බෙහෙත් දීල ලෙඩ්ඩු මරයි ඔහොම කරන්න එපා කියලා.මොනව වුනත් හරි හොද කෙල්ල.(කාටද ඉතින් ආඩම්බර දිනේෂ්ටනේ....)

එතකොට ආදණීය උණුසුම් පිළිගැනීමක සිත්තමීව ලක්වුණා  රස්තියාදුකාරයාගෙන් ඒ සිත්තමී ඔහුව අදුන ගන්න ඔහු ලගටම ගිය වෙලේ,ප්‍රාර්ථනා කෙල්ල, එතකොට පුංචිම පුංචි දැක්කම, වැටෙන නාඩිත් නවතින පුංචි  නාඩි අයියා,

හැමෝටම බය සිත්තරී මං කෙල්ල,




බ්ලොග් අවකාශයේ විතරක් නෙවෙයි සැබෑ ජීවිතයෙත් නෝටි වල් රජා (ලගට ගිහින් අදුර ගත්තෙ නැතත්) දුටුව සැනින් වල් රජා අදුරගත්තැහැකි.පිට්ටනියට බැහැල හිටියෙ සෙල්ලම් කරන්න වුනත් රජාගෙ හිත පිට්ටනිය වටේ බංකුවල හිටිය ලස්සන ලස්සන කෙල්ලො ලග.කවුරුවත් නිකමටවත් බෝලෙට වැරදිලාවත් ගහන්නෙ නැති පැත්තක හෙවනක් හොයන් වල් රජා මනෝ පාරවල් දාගෙන හිටියා. 

ලගට ගිහින් කථා නොකලත් මුහුණින් අදුරගත්ත රත්ගමයා.තරියා අබේ,සිංහයා,ඇතුළු ගොඩක් පිරිසක් මුහුණින් හදුනාගත්තා.දැන් මතකෙට එන්නෙත් නැ නම්.අපොයි තව පොඩ්ඩෙන් අමතක වෙනවා.ආදරණීය වී පොකුර ලියන වීයා.... නෝටිම නෝටි දගකාර අර මඩිස්ස ලියන කොලුවා.දොඩම් ගෙඩි දෙකක් තරම් වත් උස නෑ.(කවුද කියලද අහන්නේ ඇයි අනේ නංගිලත් මේ පැණි කොල්ලගෙන් බේරෙන්න බැරි කමට ආ......මල්ලී කියනව කියල අඩන කොලුව අනේ .....අර මල්වත්තෙන් එළියට යද්දි කෙල්ලෙක් සෙට්වෙයන් කියකිය හිටිය පුංචි කොල්ල නිශාන්  හුරුබුහුටි කොලු පැටියා)

කතා නොකරම බැරි සැමා......හැමෝටම අමතක නොවන  චරිතයක් වුණා ගෙට්ටුවේදී......කුණු ගද ගහන සපත්තු දෙක නැති කරන්  ගෙට්ටුවට පැමිණි හැමෝගෙම  මුස්පේනුතු මුහුණු වලට පවා සිනාවක් එක්කල සෑම් අයියා.ගදෙන්වත් හොයාගන්නවා සපත්තු දෙක ඒත් කරුමෙට පෙරදා ඒ කුණු සපා දෙක හෝදලාලු.එහෙම කිය කිය ග්‍රවුන්ඩ් එක වටේම ගියා.හොයල දීපියවු නැත්තම් කන්න දෙන්නෙ නෑ.කොයිතරම් ගර්ජනා දැම්මත් සුපිරියටම වැඩේ කල කෙනානම් ඒ පුස්පාට් වලට රැවටුනේ නෑ.

ඔන් නොකියාම බැරි සිත්තමීගේ සොයුරු සිරා කොලුවා.ෆොටෝ කෑලි වලින් අදුරගෙන තිබුන නිසාත් දැකපු හැම ෆොටෝ එකේම රතුපාට ටී එකක් ඇදගෙන හිටපු නිසාත් ඒ ඔහුට තියෙන එකම ටී ෂර්ට් එක බව අදුන ගත්ත සිත්තමී ග්‍රවුන්ඩ් එකෙන් එලියට එනකම්ම හිටියා කථා කරන්න.ඒත් මේන් කොහේදෝ ඉදල මෙයා දුවල ඇවිත් මම සිරා කිව්වෙ නැතැයි.ඔව් ඔව් සිත්තමී ඔයාට තියෙන එකම ටී ෂර්ට් එකෙන් අදුර ගත්තා කියන්න පුළුවන්ද කටක් ඇරලා.හිනාපාරක් දාල මමත් උණුසුම් හමුවීමක් සනිටුහන් කොලා.

ඇත්තමයි සිරා කොලුවෝ ඔය කිරිකැට් තරගයක් නැතුව හැමෝටම එකතු වෙලා කොරන්න පොඩි පොඩි ගේම්ස් ටිකක් කොලානම් මීටත් වඩා සාර්ථකයි කියලයි මට හිතුනේ. එහෙනම් මීට වඩා අදුනන්නෙ නැති බ්ලොග් කරුවන් අදුනගන්න අවස්ථාවක් අපිට ලැබෙන්න තිබුණා.කොහොම වෙතත් ඔබේ උත්සහය අගය කොරනවා.සිරා, සැමා ඇතුළු අර අටම්පහුර අයියණ්ඩියට සංවිධානය කල ගම්පහ ගෙට්ටුව වෙනුවෙන් ස්තූති වන්ත වෙනවා.

නොකියම බැරි අර බස් රේඩියෝවේ නිවේදක කොලුවා......සුපිරියි ඈ........ඔන්න ඒ කවුද කියන්නනම් මම දන්නෙ නෑ.......මයික් වලටම හරියන කටක්. ඔන්න සිත්තමී ඔහු හදුනන්න මයික් කටා කියල සුන්දර සුමිහිරි නමක් දැම්මා කියලා අමතක නොකර දන්න හැමෝම ගිහින් කිව්වොත් හොදයි.සිත්තමීව ඒ මයික් කටා අතහැරියෙම නෑ.සුපිරි කිණ්ඩියකුත් දාගෙන සිත්තමීගේ විස්තර දැනගෙන පුංචි රිලා පැටියෙක් වගේ එහෙට දුව දුව මෙහෙට දුව දුව සුපිරියටම නිවේදන පාරවල් දැම්මා.මාරයි ඈ.‍නිවේදකයෝ දැකලා නෑ සිත්තමී....එහෙම කියයි බලන ඔයාලා.නෑ නෑ එහෙම නෙමෙයි මයික් කටා පාළුව යන්න කරපු වැඩ ටික දාපු කිණ්ඩි එහෙම පිට්ටනියෙන් එපිට ඈණුම් ඇර ඇර හිටපු අයට නින්ද නොයන්න වැඩ කොලා.....පිදිය යුත්තන් පිදීම වගේම අගය කල යුත්තන් අගය කල යුතුයි.

ඒ වගේමයි කම්මැලි කමේ ඈණුම් ඇරපු කෙල්ලො ටිකට දීපු සංගීත තොප්පි තරගය.සුපිරි නැතත් වෙන දෙයක් නැති කමට හොදා.කාගෙද වැරැද්ද සිරා කොලුවගෙ කිරිකැට් ගහන්න පුළුවන්ද කෙල්ලන්ට කොල්ලො විතරක් කිරිකැට් ගැහුවම හරිද?  ආයෙමත් කියන්නෙ පුංචි පුංචි ගේම් ටිකක් තිබුනනම් ගේට්ටුවෙ වටිනාකම කියල වැඩක් නෑ.ආයෙ ගේට්ටුවක් සංවිධානය කොරන්න බලාපොරොත්තු වන්නන්ටත් එක්කයි මේ කියන්නේ.

තව හිටියා දගකාර කොලු මල්ලියෙක් හැමෝම කිව්වෙ ස්කුබියා කියලයි මට මතක හැටියට.හරි හොද බුවා.බුවත් එක්ක හිටපු කෙට්ටු අයියද මල්ලිද මන්ද අර දම්පාට ඉරි ටී එකක් ඇදල හිටියෙ.එයාගෙත් බ්ලොග් එකයි නමයි දෙකම අහගත්තත් දැන් මතක නෑ.මට මේ දෙන්නා ගැන  දන්නා අයෙක් වේ නම් වහාම විස්තර ලබාදෙන මෙන් ඉල්ලා සිටිනවා. 

 Group Photo එක ගෙට්ටුව අවසාන වන්නටත් කලින් සිරා ගන්න තීරණය කොලේ එකා දෙන්න හිමිහිට මාරුවෙනව බලන් ඉන්න බැරි කමට.ගෙට්ටුවේ මිහිරිම අවස්ථාව ඒක.හැමෝම පෙලට ඉන්න ට්‍රයි කරනවා.එකෙක් මූණ පේන්නෙ නෑ අයින් වෙයන් ඔතනින් කියනවා.තව එකෙක් කෑ ගහන්න එපා බොලව් Audio රෙකොඩ් වෙනව කියල කෑගහනවා.දකුණෙ බිත්තියෙ එල්ලිලා ඉන්න උස කෙනා '' අඩෝ අරන් ඉවරද මේකෙ එල්ලිලා මගෙ අත රිදෙනවා" කියල කෑ ගහනවා.ෆොටෝ ගත්ත කෙනාට දස වද දීල අන්තිමට මෙන්න මේ විදියට ෆොටෝ එක අරන්.
 

                                     ෆොටෝ එක හොරකම් කල එකක්

ගෙවුන ඒ දිනයනම් සුපිරියි.......ආයෙමත් සංවිධානය කල සැමට හිස නමා ආචාර කරනවා...... 

 

අම්මලා වෙනුවෙන්.......

යාළු හැමෝටම මතක ඇති සිත්තමීගේ අත්තම්මා නැතිවුණා.දැන් මාස 4කුත් වුණා.ඒ අඩුව සිත්තමීටනම් හරියට දැනෙනවා.මොකද අත්තම්මා වැඩිපුර ගතකලේ සිත්තමී එක්ක නිසා.නාවල කවල පොවල පොඩි දරුවෙක් වගේ බලාගත්තේ. ඇය ටිකක් හිතුවක්කාර නිසාමයි.වයසට ගියාම හැමෝම පොඩි ළමයි වගේලුනේ.ඒකනම් ඇත්ත කරන්න එපා කියන දේවල්මයි කරන්නේ.අද මාතෘකාව ඒක නෙමෙයි.අම්ම කෙනෙක් ගැන.හරි හරි ඉතින් නිධාන කථාවත් කියන්න එපැයි.සිත්තමීගේ අත්තම්මාගේ රෙදිටික දෙන්න කෙනෙක් හොද හොය ඉද්දි සිත්තමීගේ අම්මට හම්බවෙලා වයසක අත්තම්මා කෙනෙක්.දරුවො 5දෙනෙක් දුක් විදල හදල දැන් පාරක් පාරක් ගානෙ හිඟාකනවා.එහෙම කථා ඔයාල ඕනි තරම් අහල ඇති දැකල ඇති.නමුත් ඒ අම්මගේ එකම දරුවෙක්වත් පුංචි තැනක නෑ.ඔක්කොමලා ලොකු ලොකු තැන්වල. ඒ තැන් වලට යවන්න අම්ම විඳපු දුක. සිත්තමීට හිතුණා අම්මෙක් දරුවෙක් වෙනුවෙන් දුක් විදින හැටි මතක් කරල දෙන්න.

හිතන්න ඔයා කොහේදෝ ඉදල අම්ම කෙල්ලගෙ බන්ඩියට ආව කියල.හිතනවද එයාට ඒක ලේසි පහසු දෙයක් කියල.ඔයා පුංචිම පුංචි ලේ බින්ඳුවක් වුණාට අම්මට ඒක දරාගන්න හරිම අපහසුයි.මාස 3ක් යනකම් එයාට කැරකිල්ල හැදෙනවා ඇගට පණ නෑ.වමනෙ යනවා.කන්න බෑ.කන්න හිතෙන්නෙ නෑ.නිදාගත්තට නින්ද යන්නෙ නෑ.පුදුම දුකක් විඳින්නේ.කොයිතරම් ඇඟට අමාරු වුනත් පැනඩෝල් පෙත්තක්වත් බොන්න බෑ.ඇයි ඔයා කුසේ ඉන්න බව අම්ම දන්නවා.ඒක ඔයාට හොඳ නැති වුනොත් කියල අම්ම බයයි.කන්න ආස කෑමක් කන්න හිතෙන්නෙ නෑ.ඔයාට සැර වුනොත් කියල අම්ම බයයි.මාස තුනක් යනකම් අම්මෙක් කොච්චර පරිස්සම් වෙන්න ඕනිද?  ගැස්සෙන වාහනයක යන්න බෑ.දුර ගමන් යන්න බෑ.හිතනවද මේ වගේ කැප කිරීමක් කරන්න පිරිමි කෙනෙකුට පුළුවන් කියලා.කවදාවත් බෑ.

හිතන්න ඔයා දැන් ටික ටික ලොකුවෙනවා.අම්මගෙ බඩ ඇතුලෙ ඔයාට ඉඩහදාගන්න ඔයා වෙහෙසෙනවා.දඟලනවා.අම්මට ඒක කොච්චර දැනෙනවා ඇත්ද?කොච්චර රිදෙනවා ඇත්ද?අපි මොනව හරි දෙයක් කාල බඩේ අමාරුවකට බඩ පෙරලනව දැනුනොත් අම්මෝ දැනෙන අපහසුව.ඉතින් හිතන්න අම්ම කොච්චර දුක් විඳින්න ඇත්ද? ඔයා නිසා.ඔයා කියවගෙන යන්නෙ අකුරු ටිකක් වුණාට මම ලියාගෙන යන්නෙ කෙනෙක්ගෙ වේදනාවක්.ලියාගෙන යද්දි මටත් දුක හිතෙනවා.අම්මගෙ බඩ ටික ටික ලොකු වෙනවා.ඔයා දැන් කිලෝ 1 හෝ ඊට වැඩි ළමයෙක්.අම්ම මේ කිලෝ 1ට වැඩි ඔයාව උස්සන් ඉන්නේ පැයක්ද දෙකක්ද? හිතන්න ඔයාට අතකට කිලෝ එකක් බර යමක් දුන්නොත් පැයක්වත් තියාගන්නෙ නෑ.අනිත් අතට මාරු කරනවා.අම්මෙකුට පුළුවන්ද එහෙම කරන්න.බෑ කියල බිමින් තියන්න.මම මේ කථා කරන්නේ දරු පැටියව බඩේදි නැතිකරන අම්මල ගැන නෙමෙයි.ඔයාව මේ ලෝකෙට බිහිකරපු අම්ම ගැන.

ලොකුම ලොකු බණ්ඩිය තියාගෙන නිදාගන්නවත් බෑ.මාස නවයහමාරක් උඩ අතට හෝ පැත්තට පමණයි ඇයට නිඳාගන්න පුළුවන්. උස්ම ගැනීමේ අපහසුතා.සෙම් රෝග සෑදීම,අධි රුධිරපීඩනය, දියවැඩියාව  අවධානමකුත්  ගැබිනි සමයේදී බොහෝ ලෙස වැලදීමට ඉඩ තියෙනවා.හිතන්න කොච්චර අම්ම ඔයා වෙනුවෙන් දුක් විඳින්න ඇතිද?ලොකුම ලොකු බණ්ඩියත් උස්සගෙන  ඇවිදගන්නත් අමාරු ඇය කොච්චර වැඩ කරනවද? ලොකු බණ්ඩිය කොහේ හරි වදියි කියල බයට පරිස්සම් කරන හැටි.පරිස්සම් කරන්න දරන වෙහෙස.හිතුවද කවදාවත් අම්ම එහෙම කරන්න ඇතියි කියල.

ඔයාව ලැබෙන්න දින ගණන් ලංවෙද්දි කෑම කන්න ආයෙත් අපහසුයි.කෑම ගත්තට පස්සේ ඉන්න අපහසුවක් දැනෙනවා.ඔයා ඇතුලෙ ඉදන් දඟ කරද්දි අම්ම කොච්චර ඉවනවද? මාස නවයක් නවයහමාරක්ම දුක් විඳලා ඔයාව මේ ලෝකෙට බිහිකරන්න එයා සැරසෙනවා.විටෙක දින දෙක තුනක් ඔයා අම්මට වඳ දෙනව වෙන්න පුළුවන්.ඔබ උපදින්න ලංවෙත්ම එයා නිරාහාර විය යුතුයි.නිරාහාර මනුෂ්‍යය දෙව්දුවක් ප්‍රසූතාගාරයට යන්නෙ විටෙක මරණයට අතවනවන වෙන්න පුළුවන්.මරණයත් ජීවිතයත් එක්ක සටනක් දෙන්නෙ දරු පැටියට කරදරයක් නැතිව එළියට එන්න.නිරාහාර අම්ම ලෝකෙම තියෙන ලොකුම වේදනාව විඳිනවා දරුපැටිය වෙනුවෙන්.ලැබූ ශාරීරික වෙහෙස, ශාරීරික වේදනාව සියල්ලම අහවර වෙනවා ආදරණීය ඔබේ පුංචි මුහුණ දුටුවම.

දෙවියනි මෙච්චර දුක් වින්ඳ අම්ම  වෙනුවෙන් මේ දරුවන් ලොකු වුණාම කරන කෙනෙහෙලිකම්.ජීවිතේ දුන්න ඇය වෙනුවෙන් අපි කොච්චර දේවල් කල යුතුද?ඇගෙන් ජීවිතෙන් ලබපු අපි ඇය වෙනුවෙන් ජීවිතයක් දෙන්න බැදී සිටිනවා.ඒ බව අපි  හැමෝම දැනගතයුතුයි.අමතක නොකල යුතුයි.

 

ආයෙමත් ආදරෙන්.......

මීදුම සිසාරා නැගුණත් රාත්‍රිය
ඔබ මොබ යන නිශාචරයින් හැර
නින්ද නැතිව දුක්විඳින එකම හිත
ඒ මමයි නොදන්නවා වුනත් නුඹ
ආදරෙයි මහ හුඟක් නුඹට.......

විසඳුමක් නැති ප්‍රශ්න අතර 
ගුලිගැහුණු මගේ හිත ළඟට
පිළිසරණක්  නැතිව ලතවුනත්
කඳුල පමණි මගේ පිළිසරණ
එහෙත් ආදරෙයි මම නුඹට.......

හිත නැලෙව්වත් නුඹෙ ආදරය
මා අසරණ බව දැන දැනම
නුඹේ නිහඬ බව හිතට
සැනසුමක් නැතිකලත් හදවත
නින්ද නැතිවුණත් දෙනෙතට
ආදරෙයි මම පණමෙන් නුඹට.......

බ්ලොග් එක අතහැර ගියත් පුදුම ආසාවකින් හදපු බ්ලොග් එකක් නිසා හිතට දැනුණ පාළුව තනිකම ගැන කියන්න වචන මදි.මාස 2කින් පෝස්ට් එකක් දැම්මෙ නෑ.ඒ නිසාම අළුත් අවුරුද්දේ අළුත් බලාපොරොත්තු පොදි බැදගෙන සිත්තමී ආයෙමත් ලියන්න ආවා.නොලියපු මාස 2තුල මේල් එකේදි හමුවුණ ආදරණීය යාළු හැමෝම ආයෙමත් ලියන්න කියලා දිරිය දුන්න හැමෝටම සිත්තමී කෙල්ලගේ ආචාරය.......

මාව අතහැර ගියපු හැමෝම වෙනුවෙන් සිත්තමී සමාව අයදිනවා.....ආයෙමත් එහෙම නොවන්න වග බලාගන්න සිත්තමී පොරොන්දු වෙනවා......